We schrikken als we horen dat we om vijf uur op moeten staan, hoewel dat eigenlijk wel meevalt: omdat we gisteren de klok hebben moeten verzetten, staan we gewoon op dezelfde tijd op als de andere dagen. Vandaag moeten we 670 kilometer afleggen over zandwegen, dus veel meer dan dat zit er vandaag niet in. Omdat we tegen zonsopgang de kampeerplaats verlaten, barst het van het wild. Overal springen de springbokken met hun vrolijke sprongen en hun witte kontjes het veld in. Tussendoor staan imposante gemsbokken te prijken met hun prachtige hoorns. We zoeken vandaag vooral naar de bergzebra´s die hier voorkomen. We zien allerhande antilopesoorten, eekhoorns en wilde ezels en paarden, maar helaas geen zebra´s.

Als we er vierhonderd kilometer op hebben zitten, is het tijd voor een lunchstop. Een van mijn reisgenoten zegt muziek te horen in de verte. Degene naast haar hoort het ineens ook, maar de rest hoort niks. Omdat degenen die muziek horen niet voor gek verklaard willen worden, gaan ze een rondje wandelen om te horen waar de muziek vandaan komt. Tevergeefs. Na het eten herhaalt zich dit ritueel, maar wederom kunnen ze de bron niet vinden. Uiteindelijk blijkt dat haar mp3-speler per ongeluk aanstaat in haar eigen broekzak.

Tot hier waren de wegen leeg. We zijn werkelijk geen auto tegengekomen. Als we Sesriem, ons doel voor vandaag naderen, wordt het echter met de minuut drukker. Voor het eerst komen we in een erg toeristisch gebied. Blijkbaar zijn de zandduinen die we morgen gaan bezoeken een grote attractie. Omdat we het kampeerterrein tijdig bereiken, maken we nog een extra uitstapje. Ook in de buurt van Sesriem is een canyon en in deze mogen we ook afdalen. We gaan naar beneden en bekijken de rotsformaties vanaf de onderkant. Ook na deze tocht genieten we van de zonsondergang boven de bergen. Deze is door de stofwinden weer helemaal anders van kleur, maar net zo mooi als gisteren.

Anna heeft vanavond spaghetti voor ons gemaakt. Het is eenvoudig maar lekker en na het eten mogen we lekker onderuit gaan zitten, omdat mijn groepje vandaag geen truck-, kook- of afwasdienst heeft. Gezellig zitten we met een wijntje na te tafelen als we de jakhalzen al om ons kamp horen wandelen. Ze ruiken ons eten en tonen interesse in onze kliekjes. We gooien de overgebleven spaghetti op niet al te grote afstand weg, om ze zo dichtbij mogelijk te laten komen, zodat we mooie foto´s kunnen maken. Helaas is het te donker. Nog de hele nacht sluipen de jakhalzen om onze tenten heen. Het advies was daarom: neem alles mee je tent in, anders zou je je schoenen wel eens in meerdere stukken kunnen terugvinden. Ismael slaat zijn eigen advies in de wind, omdat zijn schoenen, naar eigen zeggen, niet zo stinken als die van ons.