Om acht uur ´s ochtends zitten we aan het ontbijt. Een uitgebreid ontbijt met eieren, spek en worstjes. Waarschijnlijk is dit de laatste keer, dus ik neem het ervan. De ober die ons bedient noemt al het eten ´lekker-prima-heerlijk´ en vertelt ons dat hij houdt van Nederland. Tussendoor roept hij ook voortdurend: ´Sneijder-Robben´, en wéér moet het gesprek, net als gisteravond, over voetbal gaan. Hoe vaak ik ook voor aanvang van deze reis niet gehoord heb dat ik wel een beetje laat was om nu nog naar Zuid-Afrika te reizen... Ik zal het vanaf nu alleen nog melden als het onderwerp WK Voetbal een dag niet aan de orde komt!

Gisteren ben ik nog een interessant stuk Afrikanenlogica vergeten te vermelden. Het viel me al op in het vliegtuig van South African Airlines, maar ook gisteren in het restaurant zag ik dat ze hier geen cola light kennen. Iemand die cola bestelt, krijgt 0,33 liter en iemand die cola light bestelt, krijgt 0,2 liter gewone cola!

Het hoofddoel van vandaag is Kaap de Goede Hoop. Voor we daar aankomen, zullen we eerst een kolonie Afrikaanse pinguïns bezoeken. Buiten het hotel maken we kennis met onze eigen truck. Op wat bagageruimte boven je hoofd na, doet hij niks onder voor de truck van gisteren. Hij is lekker ruim van binnen en bevat zelfs een toeptafel voor klootzakken, ezelen, regenwormen en andere bezopen spelletjes. Redelijk comfortabel vervolgen we dus onze weg naar de pinguïns. Dat bezoekje vind ik nogal teleurstellend. Ik had wilde dieren verwacht, maar we belanden gewoon in een verkapte dierentuin, waar de beesten achter hekken elk hun eigen huisje hebben. Iets verderop, bij het strand, lijkt het er iets meer op, omdat de beesten hier vrij de zee in kunnen, maar het dierentuinidee blijft overheersen.

Onderweg naar de Kaap roept iemand ineens enthousiast: ´Daar! Een walvis!´ Iedereen is in rep en roer vanwege het eerste wilde dier dat we zien. De bus helt over naar links omdat iedereen naar de zee kijkt. Als we beter kijken, zien we dat het een boei is in de vorm van een walvissenstaart. Ik moet die Afrikanen nageven dat ze gevoel voor humor hebben!

We rijden door naar de Kaap waar we enkele uren de tijd krijgen om hem te verkennen. We trekken een sprintje naar boven om bij de vuurtoren van het uitzicht te genieten. We kijken uit over een oneindige watermassa: de plaats waar de Atlantische en de Indische Oceaan in elkaar overvloeien. Bovenop stormt het echter zo verschrikkelijk hard dat hoofddeksels en zelfs camera´s en horloges niet meer veilig zijn. Snel gaan we weer naar beneden, terwijl ik spijt krijg van het harde naar boven rennen. Beneden aangekomen maken we een korte lunchstop bij het restaurant op de parkeerplaats. Overal staan borden waarop staat dat je de bavianen niet mag voeren. Dat hadden we nog niet gekund al hadden we het graag gewild: de bavianen laten zich niet zien, of Zuid-Afrikanen zouden met ´baboon´ die vogel moeten bedoelen die brutaal de boterham uit mijn hand grist tijdens een goed uitgerekende duikvlucht.

Na de lunch is het tijd om als ware Vliegende Hollanders de Kaap te ronden: we beginnen aan het ´Kaap die Goeie Hoop Wandelpad´. Een ruig pad door de bergen brengt ons langs prachtige vergezichten over Kaap de Goede Hoop en de omringende bergen en zeeën. Het is een zware weg, maar de steile rotsformaties belonen het harde werken. Onderweg komen we ook struisvogels, mangoesten, impala´s, klipdassen en een antilope tegen. Na een wandeling van drie kwartier is het ons gelukt om de Kaap in de storm te ronden, waardoor het lot van Kapitein Van der Decken ons bespaard zal blijven: we hoeven niet te blijven dwalen tot het einde der tijden.

We keren terug naar Simon´s Town, waar we eerder die dag al doorheen zijn gereden. Voor het eerst slaan we onze tenten op om de nacht door te brengen. We dineren allemaal samen en eten pap met saus en vette koteletten met de structuur van kauwgom. Pap is een soort mamaliga, dus de saus is wel belangrijk om er enige smaak aan te geven. De echte verrassing komt na het eten. Als we in onze tent liggen, horen we plotseling vreemde geluiden. Het lijkt een soort ezelsgebalk, maar dan harder en agressiever. Tegelijk horen we dat er aan de tenten wordt getrokken. Leeuwen komen hier niet voor, dus voorzichtig stappen we één voor één de tent uit. We zijn omsingeld door wilde pinguïns, die hier blijkbaar toch leven! Door de agressieve geluiden vermoedden we dat ze aan het vechten zouden zijn, maar niets is minder waar! Het was... nou ja... zeg maar dat andere...