Het monster van Constanta
Het is inmiddels woensdag. We gaan vandaag op bezoek bij de arme gezinnen en maken een rit langs de plekken waar veel straatjongens hun dagen slijten. We beginnen onze tour bij de supermarkt om veel snoep en fruit in te slaan voor de arme kinderen.
We wandelen binnen bij Bobus en Burly waar net een stuk plafond naar beneden is gekomen door het noodweer van vorige week. Nadat we hier eten hebben uitgedeeld steken we in de hitte het spoor over. De voorspelde regen blijft tot nu toe uit en het is weer gewoon 35 graden en het zweet loopt langs onze lijven. We betreden het straatje dat Ellen het Centerparcs-laantje noemt. We bezoeken de familie Ciriac en het gezin van Alex, Alexandra en André. Hier laten we nog wat extra geld achter omdat ze nog geen sneetje brood meer op de plank hebben liggen. Tijd voor de moeilijker begaanbare wegen. Onder grote buizen door (te zien op de foto's) bereiken we de huizen die direct aan een afgrond staan. Het zandpad dat ernaast ligt, is nu mooi opgedroogd, maar als het regent kunnen deze mensen nergens heen, omdat het pad te glad is. Als afsluiting van het eerste deel wandelen we langs het huis waar wij vorig jaar ramen in hebben laten zetten, omdat er nooit licht binnenkwam. Ook hier delen we snoep uit, terwijl Charlotte met de hond en de kinderen speelt.
De weg gaat verder per bus. We rijden eerst naar het ziekenhuis, waar we fruit en frisdrank kopen voor wat straatjongens die hier een verblijf hebben geproduceerd van wat oude dekens en matrassen. We vervolgens onze weg naar Tomis 3, waar Eriks hart al sneller begint te kloppen. Vorig jaar ontmoetten we hier Jana, die smoorverliefd op hem werd. Helaas lopen we haar mis. Ze is hier de hele dag geweest, maar ineens was ze weg. Erik is zo teleurgesteld dat hij spontaan een bloedneus krijgt. Direct maakt hij nieuwe vrienden: uit een winkel komt een bakkersvrouw naar buiten gesneld om hem te helpen. Hij moet gaan zitten met een vinger in de lucht en krijgt een broodje. Wij snappen niet wat het nut van deze methode is, maar als hij even zijn vinger omlaag doet, beveelt de eerste de beste voorbijganger hem zijn vinger weer in de lucht te steken. Blijkbaar is dit een typisch Roemeense remedie tegen bloedneuzen. In de tussentijd zien wij voor het eerst een straatjongen met de beruchte lijmzak, wat net als vorig jaar, behoorlijk wat indruk maakt.
De laatste etappe is een kraakpand. Hier wonen enkele bekenden uit Keye Dobrega, die hier een gezellig kamertje hebben ingericht. De eigenaar van het huis weet ervan en ze hoeven er geen huur te betalen. Na dit laatste bezoekje vluchten we de verkoeling van het winkelcentrum in om een hapje te eten en even te relaxen. Na dit uitstapje vertrekken we naar Mamaia om de rest van de dag aan het strand te liggen. In de Zwarte Zee schrikken we ons dood: plotseling komt het monster van Constanta boven water. We willen vluchten, maar gelukkig komen we er net op tijd achter dat het Michelle is. Als Annekee gebeten wordt door een eng beest, vluchten we allemaal maar naar het strand om daar enge testjes te doen. Dat blijkt erbij te horen, want ook vorig jaar moesten we ons daar doorheen bijten.
We gaan eten bij de buren van het restaurant van gisteren (voor insiders: dat met die enorme brownies!) en eten deze avond wel erg goed. Helaas wordt het eten af en toe luidruchtig onderbroken door dansers die op keiharde muziek staan te schooien. Na hun dansjes komen ze de mannen uit onze groep verwennen met wat rokkengezwaai om de oren. Erik trapt erin en betaalt de dame. Gelukkig zegt hij deze keer geen dankjewel in plaats van alsjeblieft! (http://ruud81.reismee.nl/reisverhaal/27971/erger-je-niet-maar-verbaas-je/) Helaas komt er ook nog een clown opdagen die ons van het eten afhoudt, waardoor ik een tijdlang geestelijk afhaak.
Na een gezellig avondje keren we terug in ons huisje. Morgen gaan we in Casa Sami alles klaarzetten voor het kamp. Vrijdag zullen we vertrekken naar de bergen met de jonge kinderen. Een tijd lang zullen jullie niks horen, want waarschijnlijk hebben we daar geen beschikking over een internetverbinding!
Reacties
Reacties
Hoi Michelle
Jij maar zeggen dat ze je daar Bella noemen, daar stellen wij ons toch iets anders bij voor dan uitgemaakt te worden voor het monster van Constanta!
PS Niet slecht voor een digibeet hé
Goede morgen allemaal,
Ik wil jullie allen een goede en veilige terugreis toewensen en hopen jullie vannacht weer in valkenswaard te begroeten!!
Tot dan!!
Nienke, gefeliciteerd met je 16de verjaardag!!! Nu een brommertje??
Goede reis allemaal en tot vannacht!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}