Zondagochtend zitten we om negen uur aan een heerlijk en uitgebreid ontbijt. Voor die tijd is er al een gevecht geweest over de douchevolgorde. Manon heeft gewonnen. Dat komt omdat de rest over Kiki heen moest stappen die in de gang was gaan liggen om het gesnurk van Robin te ontvluchten. Als Robin de badkamer bezoekt, laat hij daar zo'n verschrikkelijke geur achter dat we hem verbannen van het sanitair op de bovenverdieping. Hij mag zijn kunstwerkjes voortaan beneden gaan kleien.

We gaan op pad om wat caches te zoeken en beginnen onze wandeling in de Hoge Venterink, een nabijgelegen bos. Het bos is prachtig, het lijkt hier en daar zelfs bijna op een Limburgs bos. De opdrachten zijn onduidelijk. Er is geen huisnummer te bekennen op de plaats waar dat volgens de beschrijving zou moeten en de makers hebben doelpalen aangezien voor vlaggenmasten. Ons cachersinstinct met oog voor cacherspaadjes en tactisch gokwerk brengt ons toch naar het juiste eindpunt. Daar worden we lekgeprikt door een horde agressieve muggen, zodat we terugkeren naar ons huisje om de nodige bescherming daartegen op te smeren.

We zoeken lang bij het beeld van de cache Sterk door combinatie en ook de OECC-cache bezoeken we tevergeefs. Bij de Haagse zoektocht die volgt dringen we zelfs binnen in zeer onbegaanbare bosgedeelten. Ook hier moeten we afhaken. Robin en ik wilden de rest enthousiast krijgen voor het geocachen, maar tot nu toe worden ze alleen maar met de minuut chagrijniger door de onduidelijke opdrachten, de onbegaanbare paden en de caches die we niet kunnen vinden. We nemen ze mee naar de McDonalds om ze enigszins op te vrolijken.

We vervolgen ons avontuur op landgoed Boerskotten. Een mooi gebied en de 'goddelijke plek' was een mooie verrassing die pas op het allerlaatste moment voor onze ogen opdoemde. Helaas is het een lintcache en moeten we alleen een lang stuk op een neer voor de cache in plaats van een leuk rondje, wat goed mogelijk was geweest in dit bos. Joost slaat bij elke rups gillend om zich heen. Bij elk ander stuk ongedierte trouwens ook, maar rupsen zitten hier opmerkelijk (en irritant) veel. Op de terugweg is een groep mensen een quiz aan het spelen en de leider roept net de vraag: Van wie is de uitspraak: 'Dat was een beetje dom?' door het bos. Manon roept keihard:'Maxima!' terug. Spel bedorven en ons hevig excuserend en met plaatsvervangende schaamte lopen wij snel verder...

De dames hebben het gehad met cachen en we brengen ze terug naar de bed and breakfast. Dat bleek een gouden zet, want na hun afhaken vinden we de ene na de andere cache, zodat we toch nog kunnen afronden met zeven caches.

We trekken de stad weer in om te eten en belanden na lang getwijfel bij een Grieks restaurant. Na gisteren vinden we natuurlijk alles goed, maar we worden hier keurig en vriendelijk bediend en het eten is erg goed! Hier laten we dus wel een ruime fooi achter, maar het ijsje van gisteren was zo lekker, dat we ons nagerecht weer op dezelfde plaats gaan kopen. Toch voor de gepaste reclame nog even: ga WEL naar restaurant Sirtaki in Oldenzaal! Je zult er genieten! Ga NIET naar restaurant La Fontanella in dezelfde stad! Je zult je er ergeren aan de vreselijke bediening! (Ik moet ze wel nageven dat de pizza erg lekker was).

De avond brengen we op dezelfde manier door als gisteren en weer wordt het veel later dan de bedoeling was. Dat resulteert in een ochtendhumeur van Joost die zijn bed bijna niet uit kan komen. We hadden hem zaterdagochtend nog zo gecomplimenteerd met het feit dat hij het vroege opstaan voor zijn doen zo goed verwerkte!

Na het ontbijt nemen we afscheid van onze gastheer en -vrouw en de andere gasten. Onze eerste etappe voor vandaag is het Hulsbeek, een recreatiegebied in de buurt van Oldenzaal. Veel mensen gebruiken vandaag het mooie Pinksterweer om te gaan ontspannen aan of in de grote zwemvijvers hier. Onderweg blèren we met z'n allen een serie Nederlandse songfestivalinzendingen. Alleen Kiki doet hier niet aan mee, omdat ze ze allemaal niet kent. Of ze dit jammer vond of er juist trots op was, heb ik nog niet kunnen achterhalen. Na een mooie wandeling diepen we de cache op uit de Overijsselse bodem, waarna we terugwandelen naar de auto en onze weg naar het zuiden vervolgen. Met hier en daar wat langzaam rijden en nog een lunchstop bij een tankstation eindigt onze reis vandaag in Bergeijk.