In Delphi is ´zoet´ het thema van het ontbijt± cakejes, chocoladebroodjes, met jam gevulde scones en dit alles aangevuld met ranja om de vullingen uit je tanden te laten springen. Na dit ontbijt is het de beurt aan de corveeploeg om eenieders koffer naar beneden te sjouwen en in de bus te zetten. De rest wacht gezellig buiten op de trappen die we, omdat ze daar enigszins op lijken, al hebben omgedoopt tot de 'Spaanse Trappen' van Delfi.

We wandelen naar de site van Delfi en lopen eerst naar boven, om het heiligdom van de Griekse god Apollo te bezoeken. Naast enkele interessante bouwwerken die hier opnieuw zijn opgebouwd, is dit vooral een groot archeologisch magazijn vol teruggevonden stenen gebouwdelen. Keurig gerangschikt liggen ze op nummer in het gras. We bezoeken de tempel waar Apollo als 'het Orakel van Delfi' zijn wijsheden aan mensen doorgaf. Dit gedeelte van de rondleiding eindigt in het Griekse theater dat boven op de berg staat. Eigenlijk wilden we wachten met het maken van een groepsfoto, maar een groeo Nederlandse bejaarden dwingt ons om een foto van ons te laten maken. Als we staan opgesteld, duurt het een eeuwigheid voor ze doorhebben welk knopje ze moeten gebruiken, maar uiteindelijk kunnen we terug naar beneden vluchten om het andere gedeelte van de site te bezoeken.

Het andere gedeelte is gewijd aan Pallas Athene. Blikvanger is de mooie ronde tempel, waarvan slechts drie zuilen gerestaureerd zijn. Aan deze zuilen is ook duidelijk te zien welke delen oorspronkelijk zijn en welke delen er in later tijden zijn bijgekleid. De rondwandeling over de site eindigt zeer toepasselijk in het oude gymnasium, de sportschool. We wandelen terug naar het museum waar we de tijd hebben om de oude kunstschatten uit Delfi te bewonderen. Die zijn voornamelijk van brons, ivoor en goud en het bekendste kunstwerk dat we tegenkomen is de wagenmenner van Delfi. Na het museum gebruiken we de lunch in een aangenaam zonnetje om ons voor te bereiden op een busrit van vier uur naar de Peloponnesos.

Een uur later bereiken we de plaats waar de zee op haar smalst is. Daar nemen we de boot naar de overkant. Aangekomen op de Peloponnesos hebben we nog enkele uurtjes buszitten voor de boeg. De ene na de andere leerling komt voor in de bus kotszakjes afhalen. Zich wanhopig afvragend wat hij verkeerd doet, heft onze chauffeur zijn handen ten hemel. Wij vragen hem die snel weer aan het stuur te houden, voor hij nog meer zieken veroorzaakt. Om half zes arriveren we bij het hotel in Kaiafas, waar wij het terras opzoeken, enkele leerlingen de problemen met hun niet doorspoelende toilet proberen op te lossen, en de rest al snel in het zwembad ligt.

Na het avondeten is het tijd voor een quiz. Althans, dat is de bedoeling. De twee kinderen van de eigenaar van het hotel, een jongetje en een meisje, komen de eetzaal binnen en beginnen op de piano te spelen. Vervolgens gaat de muziek hard aan en begint het jongetje met een personeelslid te dansen. Hij ziet eruit als een afgericht aapje en zijn gezicht verraadt dat hij dit niet uit vrije wil doet. Na dit optreden ga ik midden in de zaal staan om de regels van de quiz uit te leggen. De hoteleigenaar gebaart hevig dat ik aan de kant moet en opnieuw horen we luide muziek. De kinderen doen samen een sirtaki en ook de eigenaar zelf laat nog wat van zijn ritmeloze danstechnieken zien. Na dit optreden lukt het ons eindelijk om met de quiz te beginnen. De leerlingen spelen erg fanatiek, waardoor er een leuke wedstrijd ontstaat. Na de quiz is het al erg laat, dus vertrekt iedereen naar zijn slaapkamer.