Het ontbijt in het hotel is lekker en uitgebreid voor een goedkoop hotel. Het oude mannetje dat het ontbijt verzorgt, staat ook te glimmen van trots bij ´zijn´ tafel vol eten. Elke keer dat hij een schaal of kan bijvult, krijgt zijn gezicht nog wat extra glans.

We gaan op weg naar het Nationaal Archeologisch Museum dat in de buurt van het hotel ligt. Zalen vol oude beelden en delen daarvan worden gevuld met onze aanwezigheid. We zien veel en krijgen overal uitleg bij van onze eigen specialisten. Een van de pronkstukken van de tentoonstelling is het gouden dodenmasker, waarvan lang gedacht is dat het het gezicht van Agamemnon verbeeldt. Alles verloopt voorspoedig tot een agressieve gids zich tot Lily wendt met de vraag of ze wel een gidsvergunning heeft. Die hebben we alle vier, maar eer alle rompslomp hieromtrent is afgehandeld, is de tijd om. We geven de leerlingen nog maar even de tijd om op eigen gelegenheid die delen van de tentoonstelling te bezoeken, die ze nog willen zien.

Als het bijna tijd is om op te stappen, wandel ik even de tuin van het museum in: ik kan het toch niet laten om even de cache die hier ligt op te zoeken. De lukt, waarna we verder trekken naar Kerameikos: een groot kerkhof vol restanten, hoe raar het ook klinkt, aardewerk. Ook hier pik ik, ongemerkt in de grote drukte, een cache mee. Helaas moeten we hier in sneltreinvaart overheen, om op tijd bij de bus tekomen, waarmee we onze reis zullen gaan vervolgen. Door de smalle straatjes vol Koninginnedag-achtige kraampjes vol rotzooi bereiken we een groot plein, waar we gaan lunchen. We kiezen een iets betrouwbaardere tent uit dan gisteren. Na de lunch keren we terug naar het hotel om onze spullen te pakken en in de bus te stappen die ons naar een van de belangrijkste Griekse architectonische objecten te brengen: het klooster Osios Loukas.

Na tweeënhalf uur hobbelen, komen we aan bij het indrukwekkende kloostergebouw dat is gewijd aan de heilige Lukas. In het heerlijk koele gebouw bevinden zich veel mooie fresco´s en iconen. Na de rondleiding genieten we in de kloostertuin van een ijsje en de zon. Na de bezichtiging stappen we weer in de warme bus om de weg naar Delfi te vervolgen.

In Delfi veroorzaakt onze bus een enorme verkeerschaos, doordat hij de straat blokkeert terwijl 48 Nederlanders en een Belg hun tassen eruit staan te halen. Aangezien Delfi maar twee straten heeft, levert dit de nodige commotie op.

We slapen in een gezellig hotel met een weids uitzicht over de bergen en een meer. Als iedereen zich heeft opgefrist, gaan we naar een restaurant voor een uitgebreide maaltijd. We worden overladen met heerlijke en minder heerlijke gerechten. De olijven lijken helaas bedorven te zijn. We krijgen van het huis amandellikeur aangeboden, maar we genieten alleen van de geur, omdat we solidair willen zijn met de leerlingen, die ook geen alcohol mogen drinken. Na het eten mogen de leerlingen nog anderhalf uur vrij rondlopen in Delfi en wij gaan terug naar het hotel om af te vinken wie er binnenkomt.

Op onze controleronde (die we eigenlijk alleen houden omdat we willen zien of er mensen op verkeerde kamers liggen) wandelen we een kamer binnen die zo naar ouzo stinkt dat de daders er met geen smoes onderuit kunnen komen. De corveedienst voor morgen is daarmee eveneens bekend. Het bleef nog lang onrustig in Delfi.