We hebben ons voorgenomen dat vandaag onze laatste dag is. We gaan het rustig aan doen en rijden morgen op ons gemak terug richting het noorden.

We beginnen in het Dali-museum. De echt bekende werken van deze meester zijn hier nergens te bekennen, maar wat er wél hangt is ook de moeite waard. We vallen van de ene verbazing in de andere en genieten van de werken van een seksueel gefrustreerde surrealist. Er zijn weinig schilderijen te vinden waar geen piemel op staat. Hier en daar zien we wel een smeltende klok, maar ze zijn verreweg in de minderheid.

Na een korte drinkpauze op een terras vol irritante Nederlanders ontvluchten we het centrum om langs het strand te gaan wandelen. Op weg naar de boulevard komen we langs een winkel waar ik naar binnen moet! De winkel heet Belgious en belooft een kaart vol vreemde gerechten. We beperken ons tot de ijsjes. We nemen elk drie smaken, zodat we per persoon zes smaken kunnen proberen. In mijn bakje zit zwarte-olijvenijs, wortelijs en roquefortijs met noten. Roxy´s smaken zijn rode wijn, frambrozenvinaigrette en tijm. Hartig ijs is echt een uitvinding! Met name roquefort en tijm zijn erg lekker!

We gaan op het strand zitten met uitzicht op het World Trade Center van Barcelona. Ineens lijken we ons in een schilderij van Dali te bevinden: Naakte man in het zand. Over het strand (en warm is het hier niet in de winter) loopt rustig een piemelnaakte man te wandelen. Op zijn gemak flaneert hij tussen de geklede mensen door. Hij trekt zich niks van de mensen aan en de politie lijkt zich ook weinig van de man aan te trekken.

Vanuit de plaats waar wij zitten zien we vliegtuigen af en aan vliegen, omdat we vlakbij het vliegveld van Barcelona zijn. Vanuit ons oogpunt vliegen ze allemaal achter het WTC langs, zodat ze zich er stuk voor stuk in lijken te boren. Dat levert een aantal interessante foto´s op.

We lopen terug naar de stad om een cache te zoeken. Dat was er de hele vakantie nog niet van gekomen. Roxy krijgt van alle zeelucht zin in vis waarin ik haar dan ook erg probeer te stimuleren. De cache lukt, waarna we gaan eten, maar helaas houdt ze het ook daar weer bij vegetarische paella. Ik neem tapas. De paella is heerlijk. De tapas zijn niet anders dan in Nederland, dus een kleine tegenvaller. We winkelen wat, maar vinden geen geschikte souvenirs.

Net hebben we besloten dat we stiekem gewoon heel graag willen blijven, dus dat doen we gewoon. Morgen gaan we wel weg uit Barcelona, maar we gaan niet direct richting huis. Wat we wel gaan doen weten we ook niet... we zien het wel. We gaan dadelijk in elk geval onze laatste avond in Barcelona vieren in een bar van dezelfde keten als die bar in Andorra...