Vanmorgen vieren we Franks verjaardag. De kinderen zingen een Roemeens feestlied voor hem en van onze groep krijgt hij cadeaus: een taart, een spel (Frank's zoo), dobbelstenen, een wc-tegeltje (Lach niet om de spreuken aan de wand, de grootste grap ligt in je hand) en een mok met de tekst 'Kaal is klasse'. Deze mok is inmiddels al gesneuveld.

We pakken alle tassen en vertrekken voor een nieuw Roemeens avontuur. (Erger je niet!) Een eenvoudige bergwandeling verandert in een ware survival, omdat we begeleid worden door twee jongens die er weinig verstand van hebben. De ene is al eerder aan de orde gekomen vanwege zijn niet esthetisch gevormd reukorgaan, de andere is een kloon van Voldemort. De Harry-Pottergrappen zijn dan ook niet van de lucht. Omdat ze de weg kwijtraken, moeten we onverwacht een rivier oversteken. Alle begeleiders vormen een ketting en staantot hun middel in het water om de kinderen door te geven naar de overkant. De onderneming slaagt, maar ze geeft ook het startsein voor een scheldkanonnade op Neus en Voldemort. In eerste instantie moet vooral Voldemort ('lilleke draak') het ontgelden, maar als Neus ons met zijn fluitje bijeen begint te drijven als een gehandicapte collie vliegt Ilse hem bijna aan.

Tussen hun gestuntel door, vinden we de tijd om met de kinderen te spelen. Als Erik een kind in zijn nek heeft, knijpt de jongen ineens zijn benen bij elkaar. Geërgerd roept Erik: 'Jongen, doe je benen uit elkaar!' Erik is op dreef en blijft er opmerkingen uitflappen die titelwaardig zijn. Tijdens een steile klim roept Jayma teleurgesteld uit dat ze haar eindelijk verworven bruine kleur weer uitzweet. Naïef roept Erik: 'Kan dat?' Als iedereen hem uitlacht, zegt hij: 'Ik heb toch geen biologie! Hoe moet ik dat weten?' Zelfs 's avonds laat zit hij zich nog te verdedigen.

Linsey, Imke en Ruud (spreken geen Roemeens) en Carmen (spreekt alleen Roemeens) hebben samen keukencorvee. De communicatieproblemen lopen zo hoog op dat Carmen bij elke handeling 'Waarom?' uitroept. Gelukkig komt Ellen tolken, zodat er toch nog een lekkere maaltijd uitkomt: Roemeense mamaliga (maispap) met een Nederlands tintje.

We zetten nog een goede pot koffie door een rol wc-papier, leren elkaar wat vieze woorden in het Roemeens en Nederlands, wachten tot het insectengif uit onze slaapkamer is weggetrokken en kruipen opnieuw ons bed in.