Ook in deze komkommertijd proberen we iedereen zo veel mogelijk op de hoogte te brengen van ons reilen en zeilen. Dat begint vandaag met zeven uur in de bus plakken, ofwel we zijn om drie uur opgestaan om met de kleine kinderen op kamp te gaan. De bussen zijn te klein, de chauffeur weet de weg niet, dus Ellens spreekwoord gaat weer goed op: we vallen van de ene verbazing in de andere. Om half twaalf komen we eindelijk aan op een prachtig kampeerterrein, waar zelfs een zwembad is.

In de supermarkt vinden voor Nederlanders merkwaardige conversaties plaats: [productnaam] Kut! [aantal]. Kut is Roemeens voor 'hoeveel?' en deze krachtterm wordt dus vaak door de winkel geroepen.

In het zwembad maken Frank en Bogdan een paar geweldige bommetjes, waardoor iedereen op de kant nat wordt.

's Avonds wordt er gevolleybald door een zeer gemengd gezelschap: Nederlanders en Roemenen, groot en klein, zelfs de huismeester met het minder esthetische gevormde reukorgaan doet mee. De wedstrijd is hilarisch en er wordt meer gelachen dan geslagen, tot het moment waarop Ruud een bal heel hard wil wegslaan. Als er net voor de bal een kind opduikt, haalt Ruud flink uit en hoekt het kind tegen de vlakte. Het kind staat op en wankelt weg. Gelukkig speelt het later gewoon weer mee. Bij gebrek aan goede titel tot nu toe, doopt iemand deze actie tot 'Boem, paukeslag!'

Na een partij flessenmeppertje, waarbij we alle namen leren kennen, toniccen we af en vertrekken we naar boven om een overgeslagen nacht in te halen.