Het begon een gewoonte te worden om het dagelijks verslag te beginnen met een grappige opmerking van iemand als titel. De ene helft doet het er nu om, en de andere helft let te erg op zijn woorden. Vandaag dus een titelloze dag.

Bij de ochtendbijeenkomst vertelt de kampleider over een lege bron, waarmee hij een duidelijke steek onder water geeft over ons waterspel van gisteren. Buiten dat is hij ons vandaag gunstig gezind. Hij is begrijpend, aardig en maakt duidelijk dat hij echt iets wil doen voor deze kinderen.

's Ochtends krijgt de helft van de groep computerles en de andere helft van de groep houdt een kringgesprek onder leiding van Ilse en Imke. De Nederlanders en de Roemenen raken met behulp van tolken met elkaar in gesprek en komen dichter tot elkaar. Lindy showt wat taekwondo en ter afsluiting zingen Jayma en Ruud Dezelfde zon om te laten zien hoe we geld hebben ingezameld voor dit project. Een zeer zinvolle besteding van onze morgen.

Na de lunch gaan we vissen. We laden weer achttien mensen in de Vito en gaan op weg naar de roeiboten. Met hengels varen we uit om onze avondmaaltijd bij elkaar te jagen. Sommigen van ons vangen een klein visje, de meesten vangen niks. Lindy vangt een vis, maar schrikt zo erg van een voorbijzwemmende slang, dat ze de vangst weer verliest. Imke vangt een grote vis, maar Dode is zo jaloers dat alle vrouwen in zijn boot vis vangen en hij niet, dat hij die vis overboord gooit. Ruud, Frank en Aura, de kokkin, delen een boot, maar zijn al blij als hun aas nog aan hun hengel hangt als ze hem boven water halen.

Na het eten spelen we nog wat spellen op een stuk grond waar dat niet blijkt te mogen, en verschuiven we stoelen in de zaal waardoor we opnieuw de toorn van de kampleider op onze hals halen. Gelukkig spreekt hij geen Nederlands en kunnen we hem op schuldbewuste toon midden in zijn gezicht zeggen dat hij aan het zeuren is.

In Constanta barstte het al van de insecten, maar hier op het platteland haal je ze werkelijk overal vandaan. Als je een vreemde bult voelt onder je kleren en je voelt met je hand even onder je shirt, dan is de kans groot dat je een beest in je handen houdt dat je nog nooit hebt gezien. Het barst van de muggen, mestkevers en mieren. Uit een stuk taart dat Imke eet, komt zelfs een nog levende vlieg tevoorschijn!

We hebben een nieuw doel gevonden om een deel van ons geld aan te spenderen: in Constanta woont een familie in een huis zonder ramen. Binnen komt nooit licht. We zullen van ons geld een groot raam in dat huis laten zetten.

Omdat het te laat is, kijken we geen film meer en gaan we naar bed voor de laatste nacht van dit kamp