Vandaag is de eerste dag dat we 'gewerkt'hebben met straatkinderen en andere daklozen. Om elf uur zijn we in Casa Sami, waar we brood smeren. De kinderen weten dat ze vanaf twaalf uur sandwiches kunnen komen halen aan het raam van het huis. Met name Jayma, Lindy en Floor vallen erg in de smaak bij de kinderen. We bespreken met Ellen de wensen die er zijn, waarvoor wij ons geld kunnen inzetten. Daarover zullen we jullie later nog op de hoogte houden.

We gaan naar de winkel en kopen heel veel appels en chocoladerepen om uit te gaan delen in de arme wijken. De rest van de middag wandelen we langs alle plaatsen in Constanta waar arme gezinnen en daklozen verblijven. Alle kinderen lijken even vrolijk, maar krijgen helemaal een grote glimlach op hun gezicht als ze een appel en een reep krijgen. Over een grote glimlach gesproken: Als Ruud, zoals zijn Roemeense taalgids het voorschrijft, breedlachend de 'oe' uitspreekt, blijft iedereen in een deuk schieten!

Alle mensen hier zijn gastvrij en hoe weinig ze ook hebben, ze laten trots zien wat ze wél hebben. Ze staan erop dat we binnen komen kijken en alle ruimtes bezichtigen. De huizen, die van binnen echte krotten zijn, zien er van binnen soms nog verbazend gezellig uit. Toch voelt het een beetje als aapjes kijken: de rijke mensen komen even kijken hoe erg de arme mensen het hebben.

We gaan via het station per bus verder en toveren met eenvoudige appels het ene blije gezicht na het andere. De andere kant zien we ook. Sommigen zijn high en verbergen snel het zakje waaruit ze lijm snuiven. Om deze mensen hangt ook een enorme velponlucht.

Nadat Jayma vanochtend al veel sjans had van 'die jongen in het gele T-shirt', bleek vandaag weer Eriks dag: een dakloze vrouw viel helemaal voor hem: liefde op het eerste gezicht. Ze had ons allemaal al de hand geschud en gekust, maar bij Erik bleef ze hangen. Zelfs de wrap die we ze van ons kreeg aangeboden, kon haar aandacht niet meer van hem afleiden. Zelfs in de bus bleef ze ons volgen, onder het uitroepen van 'I love you!'

Tussendoor maken we even een sightseeingtour langs de Zwartezeekust, waar met name het oude casino (googelen!) de moeite waard is. Na de tour splitsen we. De grootste groep gaat voor pizza, vier durfals kiezen voor soharma. Dat is niet wat je denkt! We krijgen een wrap gevuld met friet, kip, groenten en saus. Het is heerlijk!

Te voet vervolgen we onze weg, totdat we midden in een onweersbui terechtkomen. Het onweert zo hard dat om ons heen overal auto-alarmen afgaan. We schuilen zo goed als het gaat tot we bij toeval twee taxi's aanhouden, omdat Lindy en Berte hun hand opsteken. Met de taxi gaan we naar huis, waar een nieuw gevecht om de ventilator losbarst. Terwijl Lindy eerlijk vecht, maakt Jayma gebruik van vuile technieken als kontknijpen, halsbijten en nippeltwisten. Als de benedenburen komen klagen, maken ze misbruik van de situatie en verstoppen ze de ventilator.

's Avonds zitten we in het donker bij elkaar. Het onweer duurt voort en de stroom is uitgevallen. We doen een spelletje, vertellen moppen en wisselenonze genantste momenten uit. Zo blijken er mensen in het Louvre per ongeluk in kunstwerken te zijn gaan liggen. Andere fietsen zomaar de Intertoys binnen. De bijbehorende namen zullen we uiteraard geheim houden.