Vanmorgen vertrokken we al vroeg naar het uiterste westen van IJsland en daarmee het westelijkste stuk land van Europa. Daar zou een kolonie papegaaiduikers moeten zitten, maar die zat er niet. Waarschijnlijk al op overwintering. Hier en daar zweefde nog een enkeling rond.
Teleurgesteld dropen we af naar de boot om de baai over te steken naar het zuiden. Op de veerboot kraakte van alles en, nog opmerkelijker, alle aanwijzingen erop waren in het Nederlands. Toen bleek dat het een afgedankt veer naar Vlieland was. Gelukkig hebben we de overkant gehaald.
We kwamen aan in Stykkisholmur (inderdaad duidelijk waarvan dat is afgeleid) en slapen nu iets verder naar het westen in Grundarfjorður. We hebben gegeten in een lokaal restaurant. Door het restaurant strompelde een kruepele kok rond, die praatte alsof hij te diep in het glaasje had gekeken. Dat vermoeden kregen we helemaal toen hij ons na het eten gratis sterke drank begon aan te bieden... in IJsland!! Alles wat we wilden, en als we waren gebleven, waarschijnlijk ook zo veel als we wilden. Solidair met Wim, chauffeur van de dag, hebben we het bij één borrel gehouden.

8 augustus 2006

Vanmorgen vertrokken we een uur later dan gepland omdat Wim graag met een klein jongetje wilde spelen. Het jongetje stribbelde tegen, maar toen Wim een varken begon te imiteren, voetbalde der kleine Johann toch maar even een potje mee.
Hoogtepunt van de dag was dat Wim voor het eerst echt zelf een cache heeft gevonden. Daarbij vond hij ook een oude stoomboot, maar daarvan mochten we de zielenrust niet verstoren.
We slapen vannacht in een guesthouse met wederom een bak Nederlandse bejaarden... dan ben je blij dat je Pro en Zac eindelijk kwijt bent, krijg je dit! Ze komen nog uit Budel ook en we hebben gezamenlijke kennissen.
Het feit dat het westen van het land een beetje saai is, werd vandaag wéér gecompenseerd met een grappige kok. Volgens mij moet je hier een clownsopleiding afronden voor je een restaurant mag beginnen!