Voor de tweede dag op rij stortregen. De zeven graden zijn heerlijk, maar in combinatie met de regen is het vreselijk. We maken te lange wandelingen over te gladde paden langs diepe afgronden. Ik heb vandaag voor de vijfde en zesde keer van mijn leven de dood in ogen gezien en dat alles om een miserabele huis-, tuin- en keukenwaterval te zien, die volgens de reisgids WEL erg spectaculair zou zijn. We zagen kokende modderputten, (die roken we ook trouwens) en nog warme vulkaankraters.
Wim oefent alvast voor thuis en roept de hele dag dingen als Jokulsarlon en Kirkjubaejarklaustur door de auto. Hij kan ook maar niet uitgesproken raken over de letters <th> en <ss>, die ik hier even niet kan maken omdat ze niet op mijn toetsenbord zitten. Voor de neerlandici... jullie kennen ze wel uit de colleges taalgeschiedenis van PF / GD... Hoogduitse klankverschuiving... dat soort spul.
Deborah sloot net onze kamerdeur met de woorden: 'Ruud, jij hebt toch de sleutel, he?' Niet dus...
Dank je wel is in het IJslands hetzelfde als in het Noors: Takk. Wim beeindigt hier elk gesprek dus standaard met: ey euh... taktak he!
De wetenswaardigheid van de dag: we zijn erachter gekomen waarom er zo veel Hollanders in IJsland op vakantie gaan. Alle bezienswaardigheden zijn hier namelijk gratis!
De komende drie nachten slapen we in de buurt van Myvatn, ofwel het Muggenmeer. De enige plaats in IJsland waar muggen zitten. En we hebben al gemerkt, het zijn er VEEL! Dat wordt leuk...

1 augustus 2006

Een rustdag, dus weinig te vertellen. We waren in een doolhof met de prachtige naam Dimmu Borgir. Daar heeft Wim een kwartier naar een aardappel gezocht. Deborah en ik naar caches, waarvan we er twee vonden. Dat brengt het totaal op tien. Terug op onze overnachtingslocatie zagen we tot onze grote schrik Team Prozac de parkeerplaats opdraaien. We dachten dat we ze kwijt waren! We hebben met ze in de hot tub gezeten, en ze blijken wel mee te vallen. Ze slapen in de kamer onder ons, ghehe! Wij zijn evil, en scouts, en beheersen dus morse...

2 augustus 2006

Vandaag vroeg vertrokken naar Husavik, een dorp dat leeft van walvissen. Vroeger van de vangst, nu van de safari's. Toeristen betalen grof geld om een glimp op te vangen van de staart van zo'n beest. Wij zijn niet met de boot meegeweest, maar hebben rondgedwaald in een slaapverwekkend museum vol plastic walvisonderdelen. Daar en op andere locaties roept Wim steeds: 'Wat? Zo veel / groot / zwaar? Dat moet een typfout zijn!'
We spelen veel mystery guests en proberen elkaar af te troeven met zo moeilijk mogelijke. Hoogtepunten zijn Klaus Teuber, Robin van Domino D-Day en Maarten Spanjer.
We komen langs een mooie waterval, Dettifoss, die dagelijks 23.000 ton zand en stenen verplaatst. 'Wat? Zo veel? Dat moet een typfout zijn!'
Verder liggen we de hele avond weer in een hot tub buiten en komen we erachter dat Team Prozac Anne en Riet heten.

3 augustus 2006

Vandaag is ons een groot onheil bespaard gebleven! Op het programma stond namelijk een bezoek aan het haringmuseum. Ik was al bang voor NOG een verzameling plastic en houten vissen, of, erger nog, een 'herring-watching-excursie' op een boot om een glimp op te vangen van de staart van een springende haring. Gelukkig zagen Wim en Deborah dat deze keer ook niet zitten.
We vonden twee caches, een bij de Godafoss, een waterval die nog het meeste wegheeft van die dubbele in de Pirana in de Efteling. De andere lag bij een mooie waterval, alleen zat er vrijwel niks in die Nepperwaredoos.
Het wie-ben-ik-spel werd vermoeiend en is omgevormd tot wat-ben-ik. Er passeerden vandaag o.a. Malta, een poffertjesvork en zo'n ding om een snee te maken in een frikandel voor frikandel speciaal. Nu overnachten we in een grote boerderij met de vreemde naam Bakkafleut (wel met o umlaut, maar ik weet niet hoe ik die moet maken op deze computer), deze keer niet alleen met een hot tub, maar met een volledig heet zwembad.