We vertrekken uit Hella en direct is het zo ver! Een bermhond! Hij schoot uit de berm om naar onze banden te happen. Schapen hadden ons de weg al versperd, maar hier wachtten we op! Het regent, maar we komen prachtige watervallen tegen. Op weg naar een gletsjer begint Brainwoman te bumperkleven bij een Toyota Yaris (bijna alle huurauto´s hier). Tot onze schrik is het Team Prozac en direct houden we meer afstand. Op de gletsjer krijgt Brainwoman een nieuwe bijnaam. Ze zit op een rots zoals de zeemeermin van Kopenhagen en door haar eigen hoofdstedenverwarring wordt ze omgedoopt tot de zeemeermin van Reykjavik. De Japanner kruipt over de gletsjer en valt bijna in een spleet. Wij verbieden hem dit te doen zonder eerst zijn portemonnee aan ons te geven. Ikzelf kom erachter dat er niks gebeurt als je tegen een ijswand aan plast.
We gaan op weg om Deborahs lijstje af te werken, dus op weg naar de rotsen met papegaaiduikers. Dit vind ik tot nu toe het indrukwekkendste punt van de reis: vreemde vogels, rotsen en een stormachtige Atlantische Oceaan, lopend over traditionele IJslandse stranden, die zwart zijn. Op de terugweg doet Deborah haar eerste bijnaam nog even eer aan door te wijken voor een touringcar en daardoor dusdanig van de weg af te rijden dat we vastzitten. Bij het terugduwen gaat Wim vol op zijn gezicht. Dat gezicht heeft vandaag al veel te verduren gehad... toen ik weggleed op de gletsjer, zwaaide ik in een reflex mijn arm naar achteren en sloeg hem ook vol in zijn gezicht.
We vonden vandaag nog drie caches wat het totaal op acht brengt, en eten / slapen in een boerderij in Kirkjubæjarklaustur. Wim heeft vandaag geleerd wat coulis is en dat de combinaties in IJslands eten niet altijd even logisch zijn.

29 juli 2006

Een dag van onthullingen. Deborah begon te gillen in de badkamer en gaf te kennen dat ze iets heel doms had gedaan. Wát wilde ze niet zeggen, maar na enig dreigen onthulde ze dat ze haar tandpasta kwijt was omdat ze die in de wc had laten vallen. Wim onthulde waarom hij de Japanner uithangt, hij is op zoek naar het ultieme bureaublad. Daarom maakt hij achter elkaar close-ups van bloemetjes en stenen. Ik moet al na vier dagen onthullen waarom ik nou zo´n hekel heb aan Nederlanders op vakantie (we werden weer achtervolgd door een touringcar vol): ik wil toeristen gewoon onbeperkt kunnen beledigen en uitschelden zonder dat ze me verstaan.
We kwamen langs een heel oud dorpje met hötje-mötjes, kleine huisjes met gras op het dak. Er was ook een piepklein kapelletje met te lage deuren en daarin een orgeltje dat je met je voeten moest aantrappen om er geluid uit te krijgen. Ik denk dat ik de enige ben die ooit The Final Countdown door dat kapelletje heeft doen knallen!
Qua bezochte locaties heb ik een nieuwe favoriet. We waren vandaag in Jökulsarlon, een meer vol met ijsbergen die afdreven naar een rivier en de Atlantische Oceaan. Helemaal fantastisch, we waanden ons op de Noordpool (of in het eerste deel van de hoofdfilm van Pandadroom), overal waar je keek was ijs. Nu Wim eindelijk echt interessante dingen wilde gaan fotograferen, is zijn batterij leeg.

Een vraag die langzaam begint te rijzen, is waarom het hier in vredesnaam zo schoon is! Nergens staan hier vuilnisbakken. Niet op terrassen, niet bij toeristische trekpleisters, nergens!
Een zoektocht naar een cache leverde niks op, waardoor we bleven steken op acht in totaal. We slapen nu in een gewoon woonhuis in de buurt van Höfn, in het zuidoosten van IJsland.
Trouwens, Wim denkt dat hij de Macchiavelli master is, maar dat komt alleen maar omdat ik niet meedoe...
Bij het eten zitten we aan tafel bij een Duitse prostituee die naar IJsland is verhuisd omdat ze bekend stond omdat ze slecht werk leverde. Hier heeft ze Suske en Wiske en De edele elfen en Suske en Wiske en Het verborgen volk van buiten geleerd, zodat ze toeristen met die verhalen kan vervelen, alsof ze waar gebeurd zijn.

30 juli2006

De reisgids had ons nog zo gewaarschuwd voor loslopende schapen. Als je plotseling een doffe klap hoort, een schaap over de motorkap ziet rollen en iets hoort wat lijkt op gemekker, zou menig individu denken: Huh, wat was dat? Ik reageerde echter nuchter en wist direct wat er aan de hand was. Ik riep dan ook meteen uit: Kut, ik heb een schaap vermoord! Er was geen schade aan de auto, dus we konden verder.
We hadden slecht weer, er gebeurde weinig en er was weinig te zien door de mist, dus het schaap was een geluk bij een ongeluk.
In Reykjavik is trouwens een bank overvallen. Na het overhandigen van het geld is de boef gevlucht naar... de bushalte. Daar was de politie sneller dan de bus, dus de enige bende die IJsland rijk was, is opgerold!