Half acht zaten we in de rechtstreekse trein naar Schiphol zonder enige bagageruimte. Dat is verder de enige klacht over de heenreis. Het vliegtuig naar Reykjavik was wel ruim te laat en de stewardessen erin net opmaakpoppen, maar het eten in het vliegtuig is niet alleen gratis, maar ook lekker.

Aangekomen in IJsland mislukt onze eerste zoektocht naar een cache en gaan we maar naar ´de Blue Lagoon´, een soort thermaalbad, maar dan natuurlijk verwarmd, omdat het water uit een krachtcentrale komt die het heeft opgepompt uit het binnenste van de aarde. Het is heerlijk ontspannend, alleen stinkt het water naar zwavel. Later blijkt dat zelfs het drinkwater uit de kraan hier naar zwavel ruikt EN smaakt. We hebben een wandeling gemaakt door Reykjavik, waar we een snackbar vonden die ´Vikivaki´ heet. Dit is vanaf nu het codewoord en alles wat helemaal in orde is, is voor ons vikivaki. Het aantal gevonden caches blijft vandaag steken op 1.

27 juli 2006

Uit ons guesthouse vertrekken we om wat caches te zoeken. Met succes, maar nadat we er een paar gevonden hebben, bedenkt Deborah dat ze haar shampoo in het guesthouse heeft laten staan. Terug dus!

De toon is gezet als we elkaar alleen nog maar met bijnamen aanspreken. Wim heet Japanner, omdat hij bijna de hele vakantie door de lens van zijn camera ziet. Deborah is Brainwoman, om het contrast aan te geven tussen enerzijds vanalles regelen, en anderzijds shampoo vergeten etc... Ikzelf ben de Conquistador, maar dat verhaal is te lang om nu te gaan vertellen.
We zijn naar een powerplant geweest, die energie opwekt uit heet water, opgepompt uit de aarde, net zo een als bij de Blue Lagoon. Daar overkomt ons het ergst denkbare op vakantie. Een bus. En het wordt erger... Een bus Nederlanders. En het nog wordt erger... Een bus Nederlandse bejaarden! AARGH! Na de rondleiding door de centrale is hun eerste vraag: wat kost die stroom hier? Verder zeiken ze alleen maar over belastingen.
We hebben ontdekt dat geisers bedrog zijn. Ze zien er indrukwekkend uit, tot je ontdekt dat er overal slecht verborgen tuinslangen liggen... natuurlijke bronnen die door drukontwikkeling tot uitbarsting komen... uhuh... een eenvoudig stukje techniek!

Na de indrukwekkende waterval Gullfoss rijden we naar onze overnachtingslocatie in Hella. Het is een paardenboerderij en dat ruik je. We komen er een stelveertigers tegen, die we ´s ochtends ook al in Reykjavik hadden gezien. We zien de bui al hangen en inderdaad: ze doen dezelfde reis als wij. Omdat ze irritant zijn, moeten ze een bijnaam en dat wordt Team Prozac.
De rest van de avond discussiëren we wat over het verschil tussen sperma en champignonsoep. Verder beweert Brainwoman de hele avond glashard dat Kopenhagen de hoofdstad van IJsland is en schrikt ze van elk veerooster dat we passeren. Cachestand na twee dagen: 5 gevonden!