De dag van vertrek. Rodrigo brengt ons naar Alajuela, waar het vliegveld van San Jose ligt. We nemen afscheid van hem en gaan een lange weg van vluchten en papierwerk in. Het begint er al mee dat onze eerste vlucht vertraagd is. Op het vliegveld spelen we daarom Belgisch roulette: wie o wie zou er in het vliegtuig naast die twee moeten zitten. Gelukkig blijkt niemand de sigaar en we gaan vrolijk de vlucht in. In het vliegtuig hebben we gevaarlijke catering: ontploffende pakjes vruchtenyoghurt. Iedereen die er een openmaakt komt onder dat spul te zitten. Ik sla stekeblind mijn koffie over Ferdi heen. Omdat ik klaagde over de karige maaltijden op de heenreis werpt iedereen me nu spullen toe die hij niet lust. Ik heb deze keer meer dan genoeg!

Na het gedoe in Amerika nog acht uur in het vliegtuig. De meesten vullen de tijd met slapen en lezen. 's Ochtends vroeg raakt ook Ellen haar bril nog kwijt. Hij valt in de zak waarin de dekens worden opgehaald. De steward is nogal een pijpzeiker en weigert te helpen met zoeken. Hij laat er nog een serie dekens bovenop vallen en geeft dan de zak aan Ellen en Hanna die erin beginnen te zoeken. Gelukkig hebben ze meer geluk dan ik. Na een tweede mooie landing komen we aan op Schiphol. De Belgen rennen hard vooruit naar huis en de rest van de groep blijft gezellig afscheid nemen en Francis bedanken, die met ons mee terug is gereisd naar Nederland.Samen met Wim reisik per trein terug naar Weert, om daar een nieuwe bril en telefoon te gaan regelen!

Hopelijk hebben jullie de verslagen met veel plezier gelezen!

De vakantie was in elk geval heerlijk!