Weontbijten na een kort ritje in de Hacienda Baru, een vlindertuin waar ook apen rondhangen in de bomen. Daarna reizen we over een erg slechte weg verder naar Quepos. Het is 35 kilometer, maar we doen er 2,5 uur over. Pieter maakt onderweg foto's van de prachtigst gekleurde dieren om er later achter te komen dat zijn toestel staat ingesteld op sepia.

Bij aankomst ziet het hotel er prachtig uit. Luxe kamers, mooi betegelde badkamers, zelfs strijkplanken en koffiezetapparaten op de kamer. Als je beter kijkt, kun je echter elk moment Basil Fawlty om de hoek verwachten. De douche doet het niet, onze kamersleutel werkt niet en het ontbijt is het karigste wat ik ooit in een hotel heb gehad. En net hier zitten we drie nachten!

We gaan 's middags naar het strand en zwemmen in de Grote Oceaan. De zee op zich ziet er net zo uit als die van ons, maar het idee dat het de Pacific is maakt het wel leuker. Als je je omdraait zie je echter een hagelwit strand met palmen en ontbreken alleen de Bounty's nog.

Na een tijdje in de zee komt er ineens een heel erg hoge golf. Een heel erg hoge golf. Het resultaat is dat ik mijn bril kwijt ben. We tasten met z'n allen de bodem nog af maar dat is zinloos. Ik zal de rest van de vakantie zonder mijn bril moeten doen. Sandra biedt me de hare aan en die bril verzacht het leed enigszins, maar als ik lang door die bril kijk, word ik duizelig. Iets te veel cilinder.

Wim heeft tijdens het raften zijn elleboog ernstig opengehaald en kan zijn arm niet meer bewegen. Onze bijnaam binnen de groep is dus al snel: 'de lamme en de blinde'.

Quotes van de dag:

Wim: Een goede grap mag vrienden kosten.

Andere Wim als hij Wim een cocktail (medische cocktail, geen monjito) komt geven: Mocht je morgen niet meer wakker worden, dan kun je veel geld verdienen via het medisch tuchtcollege.

Ruud: Ik slaap overal doorheen. Andere Wim: Wim vannacht ook, dus zet hem van tevoren maar op de wc, anders laat hij dat vannacht gewoon allemaal lopen.

30 juli 2007

Een relaxdagje. De rest is naar het strand om te surfen, maar als lamme en blinde konden we daar niks uitvoeren, dus bleven we in Quepos. ( [‘kèpos], maar wij roepen al snel allemaal [ke'pós] ). Daar hebben we het dorp verkend (wat een krotten!), geluncht, geïnternet, gezwommen en gelezen.

Toen de rest terugkwam bleek Pieter niet al te veel geleerd te hebben van gisteren, want zijn zonnebril is weggespoeld in de zee.

Net hebben we gegeten in een goed restaurant en nu lig ik er door mijn vermoeide ogen weer vroeg in. Een kort stukje dus.

Ik kan nog wel zeggen dat ik heremietkreeften heb gezien, dat we morgen eindelijk in de buurt van een cache komen, zodat we kunnen gaan zoeken én dat ik Hokwerda's kind eindelijk uit heb. Niet echt een aanrader. Vandaag ben ik begonnen in Hajar en Daan.

Quote van de dag: Wim tegen Wim: Lijkt me een zwaar beroep om de hele dag mensen met kanker te behandelen... kun je beter gynaecoloog zijn.