Wat zeg je over een dag van elf uur in de bus zitten?

's Ochtends kun je interessante gesprekken volgen. Veel onderwerpen komen aan bod, waaronder Suske en Wiske, Asterix, Arendsoog, Mulisch, Kameleon, Pinkeltje, Sarah McKlukkluk, de Taptoe en de Okki. Pieter en Judith laten ons genieten van Dokter Bernhard op pan- en blokfluit, wat ze speciaal voor ons hadden ingestudeerd.

's Middags zien we in een rivier een stuk ofvijftien enorme krokodillen. Een van hen was nog een baby, want die droeg zo'n oranje zwembandje. Misschien net een zwemmend kind opgegeten...

Tussen de krokodillen liep een suïcidale reiger. We keken verlangend uit naar zijn tragisch einde, maar helaas wist hij net op tijd weg te komen.

Na de krokodillen passeerden we bomen met luiaards erin. Hoe Rodrigo al die beesten spot tijdens het rijden is werkelijk ongelooflijk!

's Avonds zitten we op een weg die steeds slechter wordt. Het weer wordt ook steeds slechter. De stemming in de bus stijgt echter aangezien we als een stel Helmondse bejaarden met z'n allen het volledige Nederlandse levenslied laten passeren. Vrijwel iedereen zingt vrolijk mee, zelfs de commercieel directeur van Meindert Bosklopper.

Om half acht zet Rodrigo ons af bij het hotel. Onze held! Met een lach op zijn gezicht en zijn geweldige pretogen, brengt hij ons overal heen waar we heen willen, biedt hij ons vanalles aan, van extra ritjes tot cashewnoten, en spot hij alle dieren die we zien willen. We dragen hem voor als chauffeur van het jaar.

Eindelijk zitten we in een hotel met beesten op de kamers. Dennis en Corine hadden een hagedis die het bed in is gevlucht. Nu zijn ze hem kwijt, maar ergens in de kamer moet hij nog zijn. Judith zocht de bijbel en greep in een grote tor in de lade. Ik heb iedereen mijn kamernummer doorgegeven, voor het geval ze vannacht schorpioenen of spinnen aantreffen.

Quote van de dag: Tijdens een gesprek over mooie mannen zei Sandra dat ze Denzel Washington mooi vond. Mijn tactische reactie was: maar die is toch zwart?

28 juli 2007

Vandaag gaat de wekker om kwart over vijf. Om zes uur moeten we klaarstaan om per bus en boot naar Corcovado gebracht te worden, een dicht regenwoud. Daar gaan we onder leiding van gidsen in kleine groepjes dieren en planten spotten. De gids vertelt ons over apen die boa's slachten en over bomen die zo giftig zijn dat je sterft als je er langer dan 20 minuten naast blijft staan. Komende week gaan we ze nog tegenkomen.

De geweldige opbrengst van vandaag: een schildpad, een krokodil, pelikanen, dolfijnen, vliegende vissen, ara's, een of andere rare oerwoudkalkoen, de giftigste kikker van Costa Rica, een anolis, hagedisjes, een vleermuis, parasolmieren, drie soorten apen, een luiaard en een miereneter. Die laatste scheen nogal bijzonder te zijn, omdat die al zes maanden niet meer gezien was. Als klap op de vuurpijl mocht ik er een van mijn lijstje afstrepen! Op de terugweg troffen we in een boom een prachtige toekan aan. Natuurlijk was de batterij van mijn camera op dat moment leeg...

Voor het eten zwemmen we in de hoge golven van de Grote Oceaan tijdens een prachtige zonsondergang die de lucht kleurt met oranje, grijs, wit en het azuurste blauw dat ik ooit heb gezien. Na het eten gaat een aantal nog terug om op het strand te stoken, maar ik duik moe mijn bed in.

Quote van de dag: Judith: Wat leuk dat je foto's kunt maken door die stethoscoop!