Arriba! Abajo! Al centro! Adentro!

In de boomhut zijn we inmiddels vaste klant en de zaak biedt ons een Cacique aan, een typisch Costaricaanse likeur, die onder het roepen van bovenstaande kreet ineens achterover moet worden geslagen. Het spul is zo sterk dat Sandra het volkslied van Zwaag begint te zingen. Judith en Pieter zingen liedjes uit De Echoput met hoogdravende teksten als: la la la la la olé.

Vandaag leerden we het verschil tussen het Engelse ´to brake´ en het Nederlandse ´breken´. We hadden namelijk de canopytour: hoog boven de bomen zweefden we aan kabelbanen door het tropisch regenwoud. De begeleiders gaven vóór elke baan aanwijzingen: don´t brake, brake at the end of brake with two hands. Pieter vatte dit op als ´breken´ in de Nederlandse variant en op de baan waar je hard moest remmen, vloog hij gewoon keihard door en schopte mij zowat van het platform af. Gelukkig was ik gezekerd.

Uiteindelijk kwamen we bij de Tarzanswing: we moesten in een kuil springen met een touw om ons middel. Je viel dan enkele meters naar beneden en zwaaide daarna door, om het gevoel van Tarzan aan een liaan te krijgen. Héél gaaf, maar ik verloor mijn schoen...

Nog even onze excuses aan Eline, Judith en Corine. Zij wilden ook dolgraag springen, maar moesten blijven staan om foto´s van ons te maken. Bedankt voor deze opofferingsgezindheid.

Na de kabelbanen trokken we het regenwoud in. Het begon veelbelovend, omdat het stikte van de kolibries, maar daar bleef het bij. Eén salamander, een gray´s lijster en drie rupsen daargelaten. Gelukkig was de wandeling wel lekker intensief en heel mooi wat planten betreft, maar na 5 km gaat de fauna toch wel vervelen.

Waarschijnlijk komt het door het voltage hier, maar mijn telefoon is kapot. (Sms´jes kan ik nu dus ook niet ontvangen). Zo ook die van Eline. Voor ons allebei geldt ook dat onze wekker dus kapot is. Nu kan ik nog opstaan met de wekker van Wim, maar Eline heeft de perfecte oplossing bedacht: ze blijft gewoon de hele nacht wakker, zodat ze zich niet kan verslapen.

Na een gezellig etentje gaan de die-hards nog naar Amigos, de salsabar, waar we nog drie biertjes drinken om wederom zingend naar huis te gaan. Onderweg komen we een aantal honden tegen, waardoor we vervallen in een aaaaaaaaaaaah, wat lief!!! Dit omdat Francis lyrisch wordt van elke hond die ze ziet en überhaupt heel enthousiast reageert op vrijwel alles wat ze hoort en ziet. Top!

De cocktails Sex on the beach en Orgasmo zijn allebei aanraders. De laatste zeker als je liefhebber bent van chocolade en kokos! De quote van vandaag is van Joke en heeft uiteraard ook betrekking op de hondenlyriek: Zijn er bij jullie in Nederland heen gonden of zo? (Letterverwisseling door Vlaamse tongval)