Deze wordt lang... je hebt wel eens van die dagen...

Na ons verblijf in Samara vertrekken we met onze heerlijk van airconditioning voorziene bus naar Monteverde. Bij de stop onderweg word ik na de eerste stap buiten al neergeslagen door de tropische temperatuur en het hele gezelschap, dat weet van mijn hitte-allergie, ziet dit met enig leedvermaak aan.

Na een kwartiertje snelweg draaien we een zandweg in richting Monteverde. Deze zouden we nog twee uur moeten volgen. Maar dan gebeurt het... het hoogtepunt van onze reis. We worden overvallen door een originele Costaricaanse streetgang! Een kudde woedende koeien stort zich onder leiding van één stier op ons, de argeloze toeristen. Voor we het weten rijgt de stier de bus aan zijn horens. Gelukkig komt een bus toeristen ons tegemoet en wij kunnen verder. Voor wie dit niet gelooft, ik heb het gefilmd.

We komen aan in een hotel dat zo luxe is, dat ik mijn hoop op schorpioenen en tarantula´s in de slaapkamer wederom op zijn minst moet uitstellen. In het dorp eten we wat in een restaurant in een boom. In het zwembad lummelen we met z´n vieren tot aan het eten en dan is het zo ver! Bedankt voor al jullie verzoekmails, maar jullie geduldig wachten op verhalen over Nederlandse toeristen wordt beloond!

Aan de tafel naast ons in het restaurant schuift een groep Nederlandse toeristen aan. Een groep waaraan je direct ziet dat ook goedkopere maatschappijen dan Djoser reizen naar Costa Rica aanbieden. Al snel krijgen ze het predicaat ´Helmonders´ opgeplakt. ¨Is dat vrete van jou binne te houwe?¨ ¨Wat we gaan doen? Geen idee, maar het was vijf sterren dus hebben we maar geboekt!¨ We vragen ons af of er zoiets als Alditours of Lidl-airlines bestaat. De rest van de avond bestaat uit het achter hun rug om belachelijk maken van deze bouviereigenaren.

Na de aan tafel geflambeerde bananen gaan we nog een cocktail drinken in de boomhut en op stap in een salsabar. De aanrader van de dag is de piña colada, de afrader heet Loco Maria. Na een gezellige avond rollen zes aangeschoten zielen terug naar het hotel, terwijl ze Dokter Bernhard zingen. Judith neemt daarbij niet onverdienstelijk de zanglijnen van Ron Brandsteder voor haar rekening. Ik lik als doorgewinterde superlikker (vrij naar de winkelnaam: Super Licores) nog wat kikkers en een toekan en de avond eindigt in de lobby van ons hotel.

Morgen moeten we vroeg op voor de canopy-tour: kabelbanen hoog boven het tropisch regenwoud.

Quote van de dag: Ferdi tegen Sandra: Ben jij al 34??? Waarom heb je dan nog geen kinderen??