Ionela was vanmorgen extreem vroeg wakker. Naima en ik vonden dit minder leuk maar omdat ze samen met Nazar deze week ons kindje was stonden we toch vrij snel met haar op om alles in te gaan pakken. Ze was enorm opgewonden over het feit dat ze eindelijk terug naar haar moeder mocht en kleedde zich op haar allermooist aan. Alle tassen netjes ingepakt achterlatend gingen we naar het ontbijt dat deze ochtend (verrassing!) weer uit wit brood bestond. Wauw wat ga ik genieten van het bruine brood in Nederland! Costi zei ‘I love you' tegen me tijdens het ontbijt dus toen vond ik het niet meer zo erg dat het witte brood ook nog droog en oud was J. Alle kleine kinderen gingen met de auto en de koffers naar het dorp waar de bus zou wachten. Carmen, Bogdan, Mia, Florina, Bubus, Iuliana en de Hollandse groep, behalve Ruud vanwege zijn rib, gingen te voet over een berg naar het dorp. Tijdens het omhoog wandelen kon Michelle niet meer. Gelukkig hadden we surrogaat mama Ilse die haar naar boven hielp. Toen we eindelijk aan de rand van het dorpje kwamen zagen we onze koffers al in de berm liggen en zaten de kinderen allemaal samen in een hoekje schaduw. Er was geen wolkje aan de lucht en iedereen had het vreselijk warm. De bus was op z'n Roemeens bijna een uur te laat, maar iedereen was dolblij toen hij er was en we de frisse airco in konden. In de bus heb ik veel geprobeerd te slapen. Helaas is het niet zo goed gelukt omdat Rasvan een voorgevoel heeft voor wanneer ik bijna slaap en dan graag liedjes zingt. Tijdens de busstop belandden we bij een toiletgebouw met gesloten toiletten en overal poep om het gebouw heen. Dit zorgde voor een hoop flauwe grappen maar helaas schoot je er niks mee op als je net als ik naar de wc moest! De lunch was een cocos croissantje. Zeker niet mijn favoriet maar je moet toch eten, dus propte ik het zonder te proeven naar binnen. We moesten eerder de bus uit dan de kinderen en ik hield het droog tot ik Costi geknuffeld had en twee stappen buiten de bus zette. Gelukkig stak ik meteen nog drie mensen aan en was ik niet de enige die daar stond te huilen.

Na een korte wandeling kwamen we bij het huurhuis. Ik vond het prachtig! Mooie kamers en een prachtige druivenstruik die overal doorheen groeide. Zelfs een dakterras, wat een luxe. Misschien was ik niet zo enthousiast geweest als het niet na zo'n kamp was, maar echt hoor, zo schoon! Ik heb er meteen gedoucht en was helemaal gelukkig.

We zijn met de maxi-taxi naar Mamaia gegaan waar we gingen eten bij Bal Lans, daar waar Jur graag heen wilde. Het eten was er erg lekker en ook hier werd er weer een vleestoren weggewerkt, dit keer door Jur en Ruud met zijn tweeën! Roy moest steeds ‘nog 10 minuten!' wachten op zijn Piranha en uiteindelijk waren we allemaal klaar met eten toen Roy zijn vis voorgeschoteld kreeg. Gelukkig was hij het waard en zorgde het ervoor dat Ruud en Jesse allebei wat van hun to do list af konden strepen. Bij Ruud piranha eten en bij Jesse piranhaoog eten. Ook Naima at een oog wat ik echt super stoer vond want het zag er vreselijk ranzig uit. Na een schepijsje (bij Jelles vriendin van een vorige avond, wat er voor zorgde dat die van hem twee keer zo groot was als die van mij L) stapten we in de taxi en gingen we terug naar het huisje. Niet te geloven dat alles in een keer goed ging en we allemaal op het juiste punt uitstapte! We worden er steeds beter in, die Roemeense zaken. We hebben nog wat gelounged op ons terras met bier, waterpijp en rare Roemeense chips die verdween als je het in je mond stopte en zijn toen gaan slapen in onze heerlijk schone bedden!

Eef