De dag begon lekker rustig; pas om acht uur gingen we ontbijten. Ik had weer eens lekker normale melk gedronken in plaats van het zeepsopdrankje dat ik de vorige keer bij het ontbijt had, dus het was nog lekker ook. Samen met onze zakken gevuld met kleren gingen we met de maxitaxi (ook wel ''slaxitaxi'' genoemd door Roy) naar Casa Sami. Eenmaal daar splitsten we ons op in drie groepjes; een paar gingen in de keuken meehelpen, drie gingen de meegebrachte kleding sorteren, en de anderen gingen zich vermaken met de oudere kinderen. Ik ging samen met Roy en Michelle in het benauwde magazijn de kleding sorteren en pakjes maken voor het kamp. De vloer was bezaaid met vuilniszakken en kinderkleding, we konden nog geen stap zetten. Iets voor het middaguur besloot een deel van de groep om Corbu te bezoeken, een gezinsvervangend tehuis dat een deel is van dezelfde stichting als Casa Sami. Na een boggelige rit kwamen we aan bij een huis met een enorme moestuin en een felblauw dak. Op het moment dat wij aankwamen, arriveerde ook een vrachtwagen uit Nederland gevuld met kleding en andere spullen uit Nederland. Met z'n allen hebben we deze lading uitgeladen, waarna we het huis gingen bezichtigen. Een inwonend meisje van vijftien die erg haar best deed om Engels te praten leidde ons rond. Het huis was erg goed verzorgd en ook heel groot. Er was een helemaal nieuwe zolder die nog veel ruimer was dan onze benedenverdieping thuis. Hierna gingen we weer terug naar Casa Sami, waar de anderen bezig waren met de kleinere kinderen. Voordat wij ook met de kinderen gingen spelen kregen we echt heerlijk eten van kok Maria in het huis. Als toetje kregen we een chocoladegebakje waarnaar ik in Nederland zeker op zoek ga. Ik wist echt niet wat ik van de kinderen in het huis moest verwachten, maar ik vond het heel leuke kinderen. Ze wilden echt contact met ons maken, het uur dat we er waren was dan ook zo voorbij. Ik heb gepingpongd op een natte pingpongtafel, geleerd om ''pepsicola'' te klappen, en zeker alle kinderen op mijn rug rond gedragen. Ik geloof dat we het allemaal een heel fijne dag vonden, en uitkijken naar het kamp. Ik ben benieuwd wat morgen ons brengt.

Sanne