Flores is een eiland in een meer, waarop onze volgende halte zich bevindt. Na een lange en plakkerige busreis komen we aan in een hotel met een heerlijk koel zwembad. Er ontstaat wat onenigheid omdat het grootste deel van de groep morgen gratis naar Tikal mag, terwijl enkele mensen, waaronder wij, gewoon moeten betalen omdat ze niet in de juiste periode geboekt hebben in verband met een of andere kortingsactie. Wederom blijkt het amateurisme van Baobab. Dit soort dingen verwerk je vooraf in de rekening, zonder verschillende behandelingen tijdens de reis te veroorzaken.

De volgende morgen vertrekken we al om vijf uur naar Tikal. Het complex is enorm en we willen er graag voor het heetste moment van de dag weer weg zijn. Het staat wederom vol met Mayatempels. Hoewel de stenenmoeheid aardig begint toe te slaan, is ook dit uitstapje weer de moeite waard: we hebben duidelijk het allermooiste complex tot het laatste bewaard. Deze tempels zijn de hoogste die we tot nu toe hebben gezien en liggen midden in een dicht oerwoud, waarin de apen vrolijk rondslingeren.

Het motto van vandaag is ´Pak die rust´. Eigenlijk is dat al de hele reis het thema, maar vandaag werken we het tot in de puntjes uit. Het vindt zijn oorsprong in het wapen van het Friese gilde voor bloemisten. Terwijl de hele groep braaf achter de gids aanwandelt, besluiten wij vandaag lekker achterop te gaan lopen en in ons eigen tempo elk bankje in de schaduw te benutten. Zo krijgen we foto´s van alle tempels zonder mensen erop en kunnen we genieten van grote overwoekerde binnenplaatsen waar alleen wij vieren zitten.

Op het centrale plein heeft onze reisleider ineens een vogelspin op zijn arm. Groepsgenoten nemen hem over om zichzelf op die manier te laten vereeuwigen. Ik vind het gehannes met dat beestje, dat steeds op de grond valt, maar zielig. Dan kun je ze beter in één keer dood maken en opeten! Terwijl iedereen zich vergaapt aan de spin, gaat er een stapeltje geld naar de eigenaar.

We verwachten veel van tempel IV. Het is met ruim 120 meter de hoogste piramide van allemaal. Als we aan de voet ervan staan, blijkt dat hij helemaal niet zo mooi is gerestaureerd als de tempels I en II. We mogen hem wel beklimmen, dus we beginnen aan de onderneming in de nu toch alweer brandende zon. Bijna boven staan we oog in oog met een dinerend brulapengezinnetje, dat nog geen meter van ons verwijderd in een boom hangt. Het is een prachtig gezicht hoe zelfs de baby´tjes zich met hun staart weten vast te houden aan de takken om niet uit de hoge bomen te vallen. Na dit oponthoud bereiken we de top van de piramide en hebben we een fenomenaal uitzicht over de jungle, met overal de daarboven uittorenende piramides.

Even is de rust voorbij als we midden in een apengevecht belanden. We horen een gekrijs van jewelste en zien apen die elkaar belagen en met stokken gooien naar elkaar en naar ons. Ondanks de vliegende takken staan we allemaal met onze camera´s in de aanslag om er mooie beelden van te maken. Ze zijn veel te wild om mooi vast te leggen, maar het geluid staat er in elk geval op.

Als we weer in het hotel zijn, zie ik iets heel vreemds. Een van mijn vrouwelijke reisgenoten heeft, om te verhullen dat ze daar niet zo goed bedeeld is, blijkbaar extra schuimrubber in haar bikini. Als je dat niet weet, is het heel raar om iemand ineens haar borsten te zien uitknijpen na het zwemmen. Als je dat wel weet ook. Met open mond van verbazing zie ik wat er gebeurt, waarna ik de blik vang van Ric, wiens mond zich in dezelfde positie bevindt. Aan elkaars blikken zien we dat we hetzelfde denken: ´Jij vindt het dus ook heel gek wat je daar net zag...´

De avond besteden we in een grill- en steakhouse aan het water. Omdat het op reisjes van Robin en mij een belangrijke traditie is, gaan we hier voor de spareribs. Niet onbeperkt, maar toch een halve kilo, natuurlijk geflankeerd door onaangeroerde tortilla´s. Als het geheel ineens wordt opgeluisterd door een superslecht muziekgroepje dat we met z´n allen kunnen afkraken is het feestje ook vandaag weer compleet. Morgen kunnen we met een gerust hart door naar een nieuw land: Belize.