Op weg naar Antigua pikken we halverwege onze sjamaan op. Het is een vrouwtje dat ons begeleidt naar de plek waar het allemaal gaat gebeuren. Het wordt een soort kruising tussen een healing en een hernieuwd contact met onze voorouders. De sjamaan draagt een grote zak met zich mee, waarvan de inhoud zich voorlopig nog niet prijs laat geven.

We arriveren bij een kerkje met een groot zwart plein ervoor. Het is zo zwart omdat het ritueel met een kampvuur gepaard gaat en er vinden nogal wat van die rituelen tegelijkertijd plaats en de grond wordt letterlijk erg heet onder onze voeten. De rubberen zolen van mijn schoenen zijn aan het einde van sessie lichtelijk van vorm veranderd.

De zak gaat open. Een hoop kleinere zakjes, wat flesjes, flinke bossen kruiden, kaarsen in zeven kleuren, houtskool en rieten pijpen komen tevoorschijn. Ik word aan het werk gezet met de rieten pijpen: er zitten poepkorrels in die uitgespreid moeten worden over de grond waar ons vuur gestookt gaat worden. Uit alle zakjes komen diverse kruiden en suiker die in het vuur worden gestrooid, samen met het houtskool en een hoop van de gekleurde kaarsen. In het zo ontstane vuurtje steekt de sjamaan een dikke sigaar aan.

Ze rookt de sigaar om de ceremonie te beginnen. Ze legt van alles uit over de Mayakalender en allerlei andere Mayasymboliek. Dan is het tijd voor onze inbreng. We krijgen allemaal een bos kruiden en moeten onszelf daarmee bekloppen. Op ons hoofd, in ons gezicht en zo langzaam naar beneden toe. Als we aan de ´sex organs´ toe zijn helpt ze ook een handje door degenen terecht te wijzen die te hoog kloppen. Als we klaar zijn met deze lichte vorm van zelfkastijding, moeten we 95% alcohol uit de flesjes over onze bosjes heen schenken. Daarna moeten we het kloppen herhalen.

Een groepslid is ziek en krijgt van de sjamaan de speciale behandeling. Het vrouwtje rost haar van boven naar beneden af met de kruiden en houdt daarna een fles met water in het vuur. Vervolgens begint ze de zieke te bespugen met het water uit de fles. Lachen inhouden is onmogelijk. Ze moet zo veel mogelijk in de genezende rook van het vuur gaan staan en mag zich een dag niet douchen. Hopelijk helpt het niet te veel, want nu ze zich niet lekker voelt, zit ze tenminste niet élke minuut van de dag te praten...

We gaan gezamenlijk verder. We moeten onze bosjes bij het vuur neerleggen en allemaal een kaars van elke kleur in het vuur gooien. In een grote kring moeten we elkaars handen vasthouden. De sjamaan doet alsof ze in trance raakt, en begint haar voorouders aan te roepen. Ook de bomen en de wind komen aan de beurt om hun aandeel te leveren in onze genezing. Ze belooft ons dat we ons zeer ontspannen zullen voelen na dit spelletje. Als ze na een kwartier uitgepreveld is, moeten we om beurten iedereen in de groep twee keer omhelzen: één keer om te geven en één keer om te ontvangen. Als we daarmee klaar zijn, moeten we 80 euro afrekenen. Ook wij krijgen het advies minimaal een dag niet te douchen om de helende rook op ons in te laten werken.

Na een bezoekje aan de kerk, waar heilige Herman wordt aanbeden, stappen we terug in de bus om onze weg te vervolgen naar Antigua, de voormalige hoofdstad van Guatemala. Vanwege de zware aardbevingen in dit gebied is tegenwoordig Guatemala City de hoofdstad van het land. Robin en ik hebben niet alleen eindelijk een keer geluk met de ligging van onze kamer, maar slapen de komende twee nachten ook in een soort balzaal met drie tweepersoonsbedden waar we nog met gemak tussendoor kunnen rolschaatsen. Als we dat zouden willen natuurlijk...