Zoals elk jaar begint onze reis officieel op het vliegveld Keulen-Bonn. Aan de incheckbalie blijkt dat German Wings onze bagageaanvraag verkeerd heeft verwerkt, waardoor we 200 euro moeten bijbetalen om onze spullen mee te mogen nemen. Na dit eerste pijnlijke verlies gaan we, traditioneel, naar de Starbucks om ons te goed te doen aan frappucino´s. Voor we het vliegtuig ingaan, bezoeken we allemaal nog snel het toilet. Op het herentoilet treffen we een bijzondere automaat aan, waar je niet alleen condooms uit kunt halen, maar ook diverse sextoys voor de vrouw, zoals orientalischer Lustfingers en Toyboys.

In het vliegtuig genieten we van Silvies vliegangst, die haar hoogtepunt bereikt als het vliegtuig met een harde klap de grond raakt. Zelf zit ik tot die tijd een reistijdschrift te lezen, waarin een pagina staat met een reclame met schaars tot niet geklede dames. Er wordt gesuggereerd dat ik een Playboy lees met de kaft van een reistijdschrift om Ramona te misleiden.

Dan komt de tweede tegenvaller. In Roemenië is het rotweer! Het regent hard en voortdurend. Niks geen verwachte 34 graden... vijftien hooguit! Ellen staat zoals gewoonlijk klaar om ons te ontvangen. Snel laden we onze bagage in de bussen en we vertrekken naar Constanta. We maken een jongens- en een meisjesbus. In de meisjesbus is het rustig en slaapt iedereen, in de jongensbus overheerst de hilariteit, met name door Marins pogingen om Nederlands te praten. Er komt niet veel meer uit dan klootzak, diarree en dikke lul en hij bezweert ons dat we hem ons leven lang zullen onthouden: You will remember me forever! Met name Rick bevestigt dit steeds.

Met Ellen praat ik uitgebreid bij over Casa Sami en de kinderen die er komen. Er is weer veel veranderd. Er zijn nieuwe kinderen en andere zijn, voor mij onverwacht, verdwenen. We spreken het programma door. Omdat Casa Sami in het weekend tegenwoordig helemaal dicht is, hebben we zondag helemaal vrij om te acclimatiseren. Dat betekent dit jaar alleen maar dat we moeten leren leven met hondenweer. Tussen neus en lippen door wijst Ellen ons op de hoertjes die langs de weg tippelen, terwijl ze zich warmen aan grote benzinevuren.

In ons huisje bij Mamma Mia bespreken we kort het programma van de komende twee weken. Voor we daarna kunnen gaan slapen, moeten we het huisje ontdoen van kakkerlakken, die hier nogal wat rondkruipen. Uiteindelijk besluiten we ze gewoon uit het raam naar beneden te gooien, want dat is de snelste manier om van ze af te komen. Dat Amber, Sophie en Ramona beneden slapen, is natuurlijk bijzaak. Omdat het onze enige mogelijkheid wordt voor de komende weken, slapen we zondagmorgen lekker uit. Zondag is het vreselijk weer. Bij de boodschappen voor het ontbijt zijn we in één keer door ons dagbudget heen omdat Silvie geen genoegen neemt met de overheerlijke Finetti, maar per se een pot geïmporteerde chocoladepasta wil hebben. Tot half drie zitten we in ons huisje. Dan zijn we het zat om binnen te zitten. Daniëlle heeft er zo´n genoeg van dat ze haar benen met haar eigen bloed aan het versieren is. Een opengekrabde muggenbult verandert in een ster die haar hele onderbeen beslaat. We vertrekken maar en lopen in de stromende regen naar het winkelcentrum in de buurt. We verspreiden in twee groepen: de jongens en de meisjes. Tom loopt elke kledingwinkel binnen die hij kan vinden. Als hij van de rest geen of slechte hulp krijgt, verzucht hij dat hij liever met de meiden had meegewild. Gelukkig komen we ze snel tegen en kunnen we Tom overdragen aan het andere team. De andere jongens vertrekken naar de McDonalds. Daar valt ons op dat alle meisjes oorbellen dragen, ook die van één of jonger. We vermoeden dat dat is omdat niet te zien is of het jongens of meisjes zijn. Als we naar buiten kijken, zien we zelfs een waterbalanzer, maar de functie van die man snappen we niet.

Op de afgesproken tijd staan we weer bij de ingang. Tom heeft duidelijk meer gehad aan de dames dan aan ons, want hij komt met zo´n zeven tassen het winkelcentrum uit. We wandelen terug naar ons huisje. Het is opvallend hoeveel huisjesslakken hier over straat rondkruipen. Natuurlijk komen ze naar boven door het vieze weer, maar het lijkt een ware plaag hier. Voor ons huisje nemen we de Maxi Taxi naar Mamaia om even te gaan kijken in het uitgaansgebied. Het kost even moeite om Silvie te overtuigen, maar uiteindelijk kruipen we met z´n allen in de kabelbaan. We zweven hoog boven de hotels en het zwemparadijs, met in het westen het meer van Constanta en in het oosten de Zwarte Zee.

Daarna lopen we over de boulevard op zoek naar een restaurant. Het wordt een grillrestaurant (voor de kenners: dat met die lekkere brownies!). We krijgen knoflookbrood met meer knoflook dan brood en daarna is Silvies friet koud. We moeten in de loop van de avond zo´n 38 keer horen dat koude friet niet lekker is. Gelukkig is ze dat al snel weer vergeten als ze daarna tot ergernis van elke winkelier in alle winkels binnenloopt en daar alles past om het daarna weer terug te hangen.

Terug in ons huisje beginnen Sophie, Wouter, Ramona, Amber en Rick met een potje Monopoly. De rest stapt over op slechte grappen over Witte Tonnie, Natte Henkie, het Ottomaanse rijk (ja, daar kun je grappen over maken!) en Downiëlle. Rond een uur of twaalf gaan we slapen, zodat we morgen uitgerust aan onze echte eerste dag in Casa Sami kunnen beginnen.