In ons nieuwe hostel slapen we met z´n achten op een kamer. Eén van die acht is een verschrikkelijke snurker. Aangezien ik dat zelf niet ben, lig ik lang wakker. ´s Ochtends blijkt het ontbijt net zo karig te zijn als in het vorige hostel. Jam is blijkbaar erg traditioneel in Portugal.

Onze dag begint met een telefoontje naar het Nederlands consulaat, waardoor we meteen gerust worden gesteld: alles in verband met het nieuwe paspoort wordt geregeld. We stappen dus in onze huurauto en vertrekken naar Braga: het Rome van Portugal. Mooie heiligdommen en het religieuze machtscentrum van het land. Op weg erheen valt de regen met bakken uit de lucht, wat rijden op een vreemde weg in een vreemde auto nog veel vervelender maakt. Extra bijkomstigheid is dat Portugezen hun auto overal maar gewoon stilzetten op de weg, met de alarmlichten aan. Niemand die zich er iets van aantrekt of er een gevaarlijke situatie ontstaat.

We parkeren de auto in een garage in het centrum en beginnen onze tien kilometer lange pelgrimsroute erheen. Onderweg bezoeken we de kathedraal van Braga en de McDonalds voor een sanitaire stop. De wandeling door de stad is minder imposant dan we hadden verwacht, maar als de klim begint verandert dat. We moeten 385 meter stijgen om bij de verschillende heiligdommen te komen. Onderweg worden we door diverse honden aangevallen, maar aangezien ik harder blaf dan zij, druipen ze allemaal af. De wegen worden steeds steiler, en hijgend bereiken we de poort naar de eerste grote kerk: Bom Jesus. Om bij de kerk te komen moeten we nog 100 meter trappenlopen, van kapel naar kapel. In de kapellen zijn de staties van de kruisweg van Christus uitgebeeld met behulp van hyperrealistische beelden. De laatste treden zijn versierd met beelden van heiligen, fonteinen die de zintuigen en de drie goddelijke deugden verbeelden. Het uitzicht is prachtig en de kerk op de berg ook. Binnen koop ik het inmiddels traditioneel geworden cadeautje voor mijn nichtje (sorry Monique, er staat ´Jezus´ op het cadeautje, maar het was typisch voor de streek en het enige geschikte voor een baby :-P), waarna onze pelgrimage zich voortzet.

Via wat vijvers, een heel klein dorpje en een lange steile bosweg klimmen we nog verder omhoog. Het laatste doel voor vandaag is Sameiro, een heiligdom voor Maria helemaal boven op de berg. De kerk op zich is best mooi, maar eromheen ligt een soort Sint-Pietersplein in communistische stijl: helemaal geconstrueerd uit betonblokken. Het uitzicht is hier wel nog mooier dan vanaf de Bom Jesus. Binnen vallen onze monden open van verbazing en alle mensen op hun knieën. Op willekeurige plekken in de kerk knielen mensen en ze beginnen spontaan een rozenkrans te bidden. Het rare is dat uitgerekend wíj vreemd worden aangekeken dat wij niet meedoen. Het geprevel van het volk heeft weinig zin, want als we buiten aankomen, regent het alweer flink. Roxy is haar nieuwe paraplu verloren, dus we spurten met capuchons op naar beneden. Bij Bom Jesus aangekomen, zijn we te moe om verder te lopen, dus nemen we de kabeltram naar beneden. Via een ingenieus systeem bereiken we de voet van de berg: over de berg rijden twee kabeltrams die elkaar naar boven en beneden trekken, doordat steeds de ene wordt gevuld met water, terwijl ze de andere laten leeglopen.

We besluiten de bus te nemen naar Braga. Bij de bushalte ontmoeten we een groepje Portugezen van wie de man graag zijn Spaans op ons wil oefenen. Vanuit het niets begint hij onverstaanbaar te brabbelen. Natuurlijk ziet Roxy haar kans schoon en ook zij oefent haar Spaans. De man begint koekjes uit te delen. Hij denkt dat ik verlegen ben, omdat ik geen tweede koekje neem, maar ze zijn eigenlijk gewoon niet zo heel lekker.

We rijden via de landelijke route terug naar Porto. Op de snelwegen moet je tol betalen en ik vermoed dat we op de heenweg een bekeuring hebben opgelopen omdat we dat feit genegeerd hebben. Voor ik uitgezocht heb hoe dat precies zit, neem ik dus de kleinere wegen. In Porto gooien we de auto in een relatief goedkope parkeergarage, waarna we ons naar de snor haasten: het restaurant waar we de eerste avond ook gegeten hebben. Daar eet ik een nieuwe streekspecialiteit: de franzescina. Er zijn waarschijnlijk weinig slechtere dingen die je kunt eten... het is een soort lasagna, die bestaat uit de volgende laagjes: een witte boterham, biefstuk, chorizo, ham, nog een soort vlees, witte boterham, kaas. De kaas is gesmolten onder de grill. Dit geheel wordt geserveerd met saus en frietjes. Het gerecht vult zo goed dat ik de goddelijke chocolademousse van dit tentje niet meer hoef, maar het is heerlijk! Die ga ik thuis een keer namaken! Nodig vooral jezelf uit!