Nederland ligt vol met sneeuw. Op vakantie heerlijk, maar als je afhankelijk bent van het wegennetwerk, ligt dat anders. Wat is het dan fijn om na twee uurtjes Ryanair vol krijsende kleine kinderen en behoorlijk wat turbulentie te landen in een zonnig gebied zonder een vlokje sneeuw. En daarbij: het dertigste land waarin ik voet aan vaste grond zet.

We halen de huurauto af en vertrekken richting Porto. Deze stad staat al slecht aangegeven, want elke buitenwijk heet op de snelwegborden ook gewoon Porto en het centrum staat nergens vermeld, maar ín de stad zelf is het net Oisterwijk: bewegwijzering is een kunst die ze er niet verstaan. We knallen onze auto maar in een parkeergarage en nemen een taxi naar het hostel. Onze chauffeur begint een heel gesprek met ons over zijn verleden. Hij heeft in de diamantindustrie gewerkt, maar is daarmee gestopt omdat het geweld in die ´scene´ hem te veel verwondingen op leverde. Zowel zijn been als zijn schouder waren al ooit zwaar gewond en destijds alleen door een Nederlandse wonderdokter te repareren geweest. Nu was hij al weer jaren taxichauffeur. Dat dat beroep niet veel gezonder is blijkt uit zijn gerochel. Om de zoveel tijd zet hij de taxi stil, doet hij de deur open en spettert er een groene fluim tegen het wegdek. Daarna gaat de deur weer dicht en rijdt hij verder.

Na nog wat omzwervingen, vinden we ons hostel. Films is het thema van dit hostel en elke kamer is ingericht naar een andere film. Wij slapen in The Godfather. We dumpen onze spullen daar en gaan op zoek naar eten. Net als vorig jaar is dat lastig: ze doen hier niet aan tweede kerstdag, dus het is hier gewoon de zondag na Kerst en alles is gesloten. Onderweg passeren we wel de nodige hostels, die allemaal nog hier en daar een gaatje vrij hebben tot oud en nieuw. De gaatjes vallen precies in elkaar en tot 2 januari hebben we onze slaapplekken geregeld. Verder op zoek naar een restaurantje.

Uiteindelijk belanden we in een heel klein tentje gerund door een oude Portugees met een snor. Zijn vrouw maakt alles vers klaar en het kost bijna niks! Bovenaan de kaart staat een gerecht waar ´typisch gerecht uit Porto´ bij staat, dus zonder na te vragen wat het is, bestel ik dat. Voor het eten openen we onze vakantie natuurlijk met de eerste port. Tijdens het bestellen worden we al meteen terecht gewezen dat dit een aperitief is: we mogen het alleen vóór het eten nuttigen. Als we genoten hebben van ons wijntje, kom ik erachter wat ik besteld heb: een schotel van witte bonen, worst en stukken gestoofde koeienmaag. De structuur hiervan is heel vreemd, maar het eten smaakt goed en ik heb een goed begin. Mijn eerste diner in Portugal mag direct op het lijstje van ´vreemde dierlijke gerechten´...

Als nagerecht bestellen we de chocolademousse, die zich ontpopt tot één van de extreemste culinaire orgasmes die ik ooit beleefd heb. Hier gaan we later zeker terugkomen! Als we om de rekening vragen, rekent de eigenaar alles voor ons uit op het tafelkleed. We betalen nog geen dertig euro voor twee driegangendiners inclusief port en een extra drankje.

Na het eten wandelen we terug naar de auto om onze bagage op te halen. Met die bagage nemen we opnieuw een taxi. De rest van de avond spenderen we in het hostel: daar is het portnight: cocktails met port kosten € 1,30 en een gewoon glas port slechts een euro...