Onze laatste volle dag in Zambia beginnen we in het nationale park rondom de Victoria Watervallen. In de ochtend staat de zon het beste voor goede foto´s en mooie regenbogen over de watervallen. We nemen eerst het wandelpad op een afstandje van de watervallen, van waaruit we een mooi uitzicht hebben over het hele gebied en de passen waardoor het water dat van de waterval afkomt wegstroomt. We wandelen helemaal tot aan de grens met Zimbabwe. Daar worden we meteen lastiggevallen door wat Zimbabwanen die proberen om ons Zimbabwaanse dollars aan te smeren. Niet als betaalmiddel, want ze zijn niks waard, maar als souvenir. Zimbabwe heeft namelijk de briefjes met de hoogste waarden ter wereld. Hij duwt ons een biljet van één triljoen dollar onder onze neus. Negeren blijkt de beste oplossing om van ze af te komen.

We komen langs de brug waar je met een elastiek vanaf kunt springen. Waar ik vanaf wilde springen... Helaas heb ik een collega van tevoren beloofd dat ik niet zou springen als ik bewijs kon vinden dat er ooit iemand zou zijn doodgevallen van die brug. Het bewijs heb ik en nu heb ik grote spijt van mijn belofte. Springen zou me een schuldgevoel opleveren en zoals zo vaak betreur ik mijn goede geweten. Mijn volgende kans zal ik zeker grijpen en zulke domme beloftes maak ik nooit meer! Ik ben jaloers op degenen die nu wel springen! We wandelen maar weer terug naar de ingang van het park.

Van daaruit gaan we naar het pad dat direct langs de watervallen loopt. Ik trek maar vast een poncho aan, want een wandeling langs het water zorgt ervoor dat je zeiknat wordt. Er verstuift zo veel water dat van beneden weer naar boven komt, dat het lijkt of het regent vanaf beneden. Foto´s maken is moeilijk, omdat er op de meeste plaatsenmeer water spat dan goed is voor je camera. Ik ga hier verder niet eens een poging doen hoe indrukwekkend het is om hier te staan, want dat is toch te abstract om te begrijpen voor iemand die er niet geweest is.

We wandelen naar boven om de rivier die het water voor de waterval aanvoert te bekijken. Het is erg raar om te zien hoe klein en rustig die rivier is. Als laatste nemen we het pad helemaal naar beneden, naar de ´boiling pot´. De boiling pot is de plaats waar al het water van de waterval samenkomt en is alleen te bereiken via een pad dat gevormd wordt door ongelijke stenen en in de rotsen uitgehakte trappen. De weg voert ons door een mooi klein regenwoudje, maar als we bijna bij de pot zijn besluiten we terug te keren omdat we om half twaalf een taxi hebben besteld. Onverrichterzake beginnen we aan de slopende terugweg, waarop we drie keer halt houden om even op adem te kunnen komen.

De taxi hadden we zo vroeg besteld, omdat we om twaalf uur worden opgehaald om de watervallen opnieuw te gaan bezoeken, maar deze keer van bovenaf, per helikopter. De hele vlucht duurt maar vijftien minuten en wordt de Flight of angels genoemd. Ik heb nog nooit in een helikopter gezeten, dus het gaat me eigenlijk nog meer om de ervaring van die vlucht dan om de watervallen, maar vanuit dit perspectief is de 110 meter hoge en 1,7 kilometer lange watermuur helemaal imposant. Terwijl de muziek van Robbie Williams over onze hoofdtelefoons klinkt, vliegen we ook nog over het nationale park, waar we een olifant de rivier zien doorkruisen en nog wat andere wilde dieren van bovenaf zien. Nu hebben we dus gamedrives, gamewalks, gameboatrides en een gameflight gehad. Te snel is het kwartier om en we landen weer op het plaatselijke vliegveldje.

´s Avonds hebben we iets speciaals geregeld voor het laatste etentje met de hele groep. We maken een cruise over de Zambezi, waarop we snacks en een maaltijd krijgen. Belangrijker voor de meesten van ons, is dat we daarnaast onbeperkt mogen drinken. Daar maken we goed gebruik van, want de snacks en het eten zijn niet echt lekker en het is nog weinig ook. Bier en wodka vloeien rijkelijk en na twee uur, waarin ik het geluk heb de perfecte nijlpaardfoto, dus met de bek open, te schieten, rollen we van de boot af. We zetten de avond voort in het restaurant, waar we Anna en Ismael alvast bedanken namens ons allen. Daarbij overhandigen we ze hun fooi en ook het yathzeespel, dat we in de truck veelvuldig gebruikt hebben.