Gisteren hing er een briefje in de receptie dat wij vandaag om acht uur zouden vertrekken. Eronder stond dat wij om kwart voor negen onze koffers in de truck moesten laden. We zijn inmiddels gewend aan Afrikaanse tijdmetingen, maar kiezen toch maar voor de vroegste optie en staan om acht uur klaar voor vertrek. Dan blijken we ingeparkeerd te zijn. Een grote witte auto verspert ons de weg en de eigenaar is nergens te vinden. Wij worden dus naar de supermarkt gestuurd tot het probleem is opgelost.

Als we een uur gewinkeld hebben, zijn we nog steeds niet teruggeroepen, dus gaan we maar eens poolshoogte nemen voor de jeugdherberg. Daar is een grote ruzie aan de gang. Ismael was het zoeken naar de eigenaar van de auto zat en begon zijn inbrekerskwaliteiten te tonen. De rubberen strips waren al van de auto verwijderd en met een ijzerdraadje probeerde hij het slot voorzichtig open te maken. Dat was het moment waarop de eigenaresse van de auto aan kwam schreeuwen dat het ´not her problem´ was. Zij regelt de zaken verder met de eigenaar van de jeugdherberg, want wij zijn alweer onderweg naar ons volgende reisdoel, Twyfelfontein.

Het zoeken naar bergzebra´s kunnen we staken, want dat gebied zijn we voorbij. Nu betreden we het gebied van de woestijnolifanten. Deze zijn iets kleiner dan de Afrikaanse olifant, maar wel echt wild, omdat ze buiten de nationale parken leven. Onze kans wordt door Anna ingeschat op 45%. Na één bergzebra op honderden meters afstand te hebben gezien, schatten wij die kansen iets lager in. Tot Ismael de truck stilzet. Waarom weten wij nog niet. Opeens zien we een jong mannetje tussen de struiken uitkomen. Een jong en zijn moeder volgen. Nog op een flinke afstand, maar dichtbij genoeg om mooi op de foto te krijgen. Inmiddels zijn er zes olifanten die onze kant opkomen. Het jonge mannetje loopt tot op nog geen drie meter van de truck en begint met zijn oren te klapperen, een teken dat hij aan wil gaan vallen. Ismael, die jarenlang ranger is geweest in nationale parken en het gedrag van dieren perfect aanvoelt, zet de motor van de truck aan en weer uit. De olifant lijkt te snappen dat hij niks van ons te vrezen heeft en hij steekt de weg over, waarna de anderen snel volgen. Precies zoals op de bekende plaatjes lopen ze achter elkaar om aan de andere kant van de weg in de struiken te verdwijnen. Tot nu toe was dit de bijzonderste ontmoeting met wilde dieren die we hebben gehad.

In Twyfelfontein hebben we de keuze: in de tent slapen of in de open lucht met een vuurtje ernaast om de wilde dieren weg te houden. Dat is natuurlijk niet eens de keuze. Met zijn vieren verkiezen we de open lucht en we slapen vannacht onder de sterren. ´s Ochtends zien we de zon opgaan en wat nog veel mooier is: iedereen die hard aan het werk is om zijn tent af te breken, terwijl wij nog lekker in onze slaapzakken liggen.

Twyfelfontein was in de oudheid een belangrijke stad en heet zo omdat er een bron was waar soms wel en soms geen water in zat. Het is tegenwoordig vooral bekend omdat er rotsgravures zijn gemaakt door de oude bewoners. Onze gids van vandaag heet Belinda en is de minst gemotiveerde gids die ik ooit heb meegemaakt. Ze begroet ons niet en wandelt meteen naar een ingestort betonnen huisje. Ze zegt: ´This is the house of the first farmer. The people who lived in here were farmers and they were the first. Ok? Ok!´ Direct sloft ze naar het volgende punt. ´Here you see a giraffe, a zebra, some kudu´s and the round one is... eh... a penguin.´ Maak dat de kat wijs. Ze vertelt monotoon en weet er zelf geen bal van. Al onze vragen worden beantwoord met: ´I don´t know´, dus daar houden we ook maar snel mee op, wat jammer is, want de site is erg interessant. Gelukkig komen er hier en daar nog wat dieren langs gewandeld, maar ook daarover geeft ze de verkeerde informatie. Ineens is ze weg. Bij de uitgang van het park vinden we haar, pratend met de receptioniste. Onze vraag of de rondleiding is afgelopen, is de eerste die ze wel weet te beantwoorden.

Na Twyfelfontein breekt het moment aan waar velen van ons op wachten: we arriveren in Etosha National Park. Drie dagen zullen we doorbrengen met safari´s over de steppen en savannes om the big five en een heleboel andere dieren proberen te gaan spotten. Of dat gelukt is, en hoe, dat is stof voor een heel nieuw verhaal!