In Ratelgat bezoeken we de volgende morgen nog een monument, waarna we afscheid nemen van de gids. Onze laatste halte in Zuid-Afrika is een kampeerterrein aan de Oranjerivier, die de grens vormt met Namibië. Het zal een behoorlijk lange rit worden, dus vandaag zitten we vooral op de weg.

Omdat er niet al te veel spannende dingen gebeuren vandaag, is het wel aardig even uit te wijden over de taal hier. Ik had al gezegd dat een gesprek in het Afrikaans goed te volgen is, maar het is zo ontzettend leuk om hier al dat Nederlands te zien en horen! In de winkel roept een bediende: ´Volgende asseblief!´ Een garage verkoopt ´knaldempers´ en alle bordjes zijn in zeer leesbaar ´gebroken Nederlands´. Ik zal bij de foto´s wat leuke voorbeelden uploaden.

Net voor de grensovergang naar Namibië slaan we linksaf, om te gaan kamperen aan de Zuid-Afrikaanse oever van de Oranjerivier. Na het opzetten van onze tenten snellen we naar de rivier om een stukje te kunnen zwemmen. Het water is erg koud, dus ik ga maar tot mijn knieën in het water en geniet van de zonsondergang die inmiddels heeft ingezet.

Het gezelschap verplaatst zich naar het kampvuur waar we genieten van ons avondeten. Als wij ermee klaar zijn, genieten de plaatselijke honden van de restjes. We richten onze blikken naar boven en zien een prachtig gevulde sterrenhemel. In dit gebied is nog geen lichtvervuiling, dus de hemel is zo veel prachtiger dan bij ons! Zelfs de Melkweg is hier helder te zien.

De volgende ochtend is het tijd voor de oversteek van de Oranjerivier en dus naar Namibië. Zonder erg veel moeilijkheden aan de grens mogen we het land betreden en onze horloges een uur terugzetten. We winnen een uur, wat ons de gelegenheid geeft een uur langer van alle nieuwe indrukken te genieten. Het landschap verandert snel van leeg naar stenen, naar lage struiken. Soms zijn er veel bergen, soms ontbreken ze volledig. Iedereen blijft natuurlijk ook turen naar bijzondere dieren, maar we zien nog steeds niet meer dan springbokken en struisvogels.

We komen aan op een prachtig kampeerterrein waar Ismael ons gedroogd koedoevlees laat proeven. Het is aan de scherpe kant door de kruiden, maar wel lekker en natuurlijk een nieuw dier op mijn lijstje! Met enkele mensen verplaatsen we ons naar het zwembad, maar ook deze duik laat ik aan mij voorbij gaan: dit water is nog veel kouder dan die rivier. Ik hou het bij pootjebaden, terwijl er een felgekleurde dwergpapegaai langs komt gevlogen. Als iedereen is uitgezwommen, hebben we nog een excursie op het programma staan vandaag: Fish River Canyon.

Ismael gooit ons anderhalve kilometer van het uitzichtpunt uit de truck, zodat we zelf langs de canyon kunnen wandelen in de richting van dat punt. Het uitzicht over de kloof is overweldigend en direct staat iedereen op uitstekende rotspunten om foto´s van zichzelf te laten maken. Het geeft een beetje een beeld van de rotspunten in de cartoons van Roadrunner die altijd afbreken als de coyote eropstaat. Aan het einde van de wandeling staat Ismael klaar met een verrassing. Op tafel staan drankjes klaar: een laagje groene pepermuntlikeur met daarbovenop een laagje amarula (nee, geen ammapulla), wat erg veel lijkt op Baileys. We mogen dit alleen opdrinken als we dat doen als een springbok. Ismael leert ons een dansje waarin we uitkijken voor leeuwen, luipaarden en krokodillen, we schudden met onze billen, bij wijze van staartje, en mogen het drankje dan ineens achteroverslaan. In de oorspronkelijke versie moet er gemoond worden in plaats van met de billen geschud, maar hier voelen de meeste mensen niks voor.

Terug op het kampeerterrein, krijgen we de lekkerste lamsbouten voorgeschoteld die ik ooit heb geproefd (nou ja, misschien een gedeelde eerste plaats met die in de Weinhexenkeller in Cochem). Als ik Anna vraag naar de marinade die ze gebruikt heeft, zegt ze dat het ´just a braai-marinade´ is. Eigenlijk heeft ze gewoon alle sauzen die ze had door elkaar gegooid en die op het vlees gesmeerd. Helaas is het echte recept dus niet meer te achterhalen.

Ik ga douchen in een zeer luxe badgebouw hier midden in de woestijn, en als ik terugkom wil ik nog een lekker Zuid-Afrikaans wijntje gaan drinken. Als ik in onze ´keuken´ aankom, is echter iedereen al naar zijn tent vertrokken, dus ga ik ook maar slapen.