Belize

Onze bus bereikt een enorme wasstraat. Dit blijkt de grens naar Belize te zijn. Ons wordt verzocht alle bagage voor inspectie uit de bus te halen. De laatste Guatemalteekse quetzals die ik nog overheb deponeer ik in het bedelbakje van de plaatselijke grensgehandicapte. Na het in ontvangst nemen van de definitieve uitreisstempel van Guatemala moeten we in de rij naar Belize. Nadat mijn paspoort is gecontroleerd, kom ik in een soort quiz terecht. Drie van de vier vragen goed beantwoorden betekent vrije toegang tot het land. Of ik ooit eerder in Belize ben geweest. Nee. Waar ik naartoe ga in Belize. San Ignacio. Waarom ik naar Belize wil. Toerisme. Of ik landbouwproducten uit Guatemala bij me heb. Aangezien ik zeker weet dat ik de eerste drie vragen goed heb beantwoord, durf ik bij deze te liegen en luidt mijn antwoord nee, wetende dat ik een grote zak verse pistachenoten bij me heb. De quizmaster keurt mijn antwoorden goed en zonder verdere controle bagage mag ik alles de bus weer instouwen.

Het bezoek aan Belize heeft twee doelen. Natuurlijk kiezen argeloze klanten van een reisorganisatie sneller voor een reis als er makkelijk een extra stempel in je paspoort kan komen. Daarnaast heeft Belize een bijzondere en unieke activiteit: cavetubing. Meteen na aankomst in het hotel vertrekken we dan ook met de bus naar de rivier waarin we dit gaan doen.

We krijgen allemaal een opgeblazen vrachtwagenbinnenband, een zwemvest en een hoofdlamp, waarna we drie kwartier door de jungle gaan wandelen naar het startpunt. Voor de gemiddelde toerist is het leuk om aapjes te kijken in het oerwoud, maar de apen in dit bos moeten zich toch ook wel te barsten lachen om de debielen die hier met hun bandjes door het bos hossen.

Het grote moment is daar! We ploffen op onze banden de rivier in en daar... staat het water stil. In plaats van ontspannen door de rivier te drijven, moet je flink bijzetten door met je armen te roeien. Het is een gave ervaring om door de onderaardse rivier te drijven, maar je moet zelf zo hard werken enloopt zo vaak vast aan de grond dat de lol er een beetje afgaat. Daarbij blijven de beloofde ´rapids´ uit en duurt het anderhalf uur korter dan beloofd. Al met al een heel leuke ervaring, maar zeker niet de 55 dollar waard die we hiervoor hebben moeten neertellen.

Terug in ons hotel treffen we in onze kamer een vloerkleed van rode mieren aan, die iets hebben aangetroffen in onze tassen. Ze zitten overal op en onder. De eenvoudigste optie is naar de receptie gaan om een andere kamer te vragen. Ik hou niet van de makkelijke doorsnee-oplossing en kies voor mijn eigen methode. Ik leg depistachenoten buiten waarna ik met behulp van mijn slippers een massaslachting aanricht. Het tapijt van mieren is er nog steeds, maar beweegt niet meer zo heftig als voorheen. Natuurlijk komen er gewoon nieuwe voor in de plaats, maar na drie keer tekeergaan heb ik de hele kolonie uitgeroeid en kunnen we rustig gaan slapen, om ons op te maken voor de laatste etappe van deze reis: Playa del Carmen.

Reacties

Reacties

Bas

Kill them all!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!