Vandaag hebben we een volledige dag in Antigua. Het eerste gedeelte daarvan besteden we aan het beklimmen van de Pacaya-vulkaan. Van tevoren is ons heel duidelijk gemaakt dat we in verband met uitbarstingsgevaar en mogelijke giftige dampen helemaal zelf verantwoordelijk zijn voor deze risicovolle onderneming. Waarschuwingen slaan we in de wind en we stappen in de bus naar de voet van deze actieve vulkaan.

We lopen in een rustig tempo naar boven over steile wegen, die bedekt zijn met zwart lavagruis. We worden op de hielen gezeten door Guatemalteekjes op paarden die ons om de tien meter vragen of we niet toch te paard verder willen gaan. Tegen een leuke betaling natuurlijk. Ze volgen ons bewust op de voet om ons op te jagen en zo sneller te vermoeien. Ik heb mezelf al voorgenomen hoe dan ook te voet boven te komen, of het nou op conditie is of op wilskracht.

Halverwege wordt het nog zwaarder omdat de laag gruis op de grond steeds dikker wordt. Bergop betekent dit dat elke drie stappen naar boven corresponderen met twee stappen wegzakken in de grond. Er is wel een leuning, maar die is van prikkeldraad. Eigenlijk ben ik de uitputting al nabij, dus ik schakel over op standje wilskracht. Gelukkig is het uitzicht prachtig, ondanks de dikke bewolking die rondom de andere vulkanen in de omgeving hangt.

We naderen de top, waar de wegen gelukkig harder en minder steil worden. Hier en daar komt stoom door spleten in de grond en langs de weg liggen diepe holten waar ondraaglijke hitte uitkomt. Een ander groepje dat de beklimming aanging, zit hier gezellig marshmallows te roosteren. We eindigen bij een grot die ontstaan is bij de laatste uitbarsting van de Pacaya, ongeveer een jaar geleden. We gaan de grot in. Het is er erg heet en we beseffen dat we bij een nieuwe uitbarsting goed de sigaar zijn in deze warme holte.

Natuurlijk wordt er ook op deze bijzondere plek uitgebreid geplankt en geowld. We zijn er echter achtergekomen dat ook owlen alweer uit is en dat we tegenwoordig moeten batten. Hier zijn echter geen balken waaraan we dat kunnen doen, dus zetten we de afdaling weer in. We zijn inmiddels ruimschoots boven de wolken. Bij de klim naar beneden start er een wedren tegen de bewolking, die ons op de hielen zit. In ras tempo komen ook de wolken naar beneden, maar het lukt ons net om ze voor te blijven en op tijd de bus in te komen om terug te rijden naar Antigua.

In Antigua eten we (eindelijk!) geweldige biefstukken en na een goede nachtrust in onze balzaal zetten we de volgende ochtend koers naar het volgende land: El Salvador. Na een stortbui van een half uur (we hebben in een half uur meer regen gezien dan jullie afgelopen twee weken) en een bijna-aanrijding met een koe, die plotseling de weg oversteekt, verandert de verticale blauw-wit-blauwe vlag in de horizontale variant daarvan en kunnen we een nieuw stempeltje in ons paspoort laten zetten.