Woensdag beginnen we aan een busreis van tien uur naar Sibiu, waar we een week op kamp gaan met de straatkinderen. In de bus kijken we achtereenvolgens Ice Age I, Ice Age II en Ice Age III. Omdat we daarna nog steeds niet op onze bestemming zijn, kijken we Ice Age III twee keer achter elkaar. Bij een wegrestaurant mogen we de kinderen zelfs tegen betaling niet laten plassen. Na een dreigement dit te zullen schrijven aan een krant, laten we alle kinderen gewoon achter het restaurant plassen.

We trekken steeds verder de bergen in. Die bergen worden ook steeds hoger en mooier en ze omsluiten grote meren en een snelstromende bergrivier. Na het aanschouwen van wat live straatprostitutie, passeren we een dorpje. Hier worden we geconfronteerd met een bijzondere groep tegenliggers. Een voor een komen tientallen koeien ons tegemoet. De koeien weten de weg naar huis zelf en lopen dus zonder begeleiding door de straten. Tegen half negen arriveren we eindelijk op het kampterrein, waar we gelukkig meteen aan tafel kunnen. Na het eten richten we de kamers in. De kinderen gaan slapen en wij gaan nog wat buiten zitten. Silvie gaat wel alvast naar bed en ligt als enige op die kamer te slapen. Joep wil haar laten schrikken en zegt tegen de muur op te lopen naar het raam van de eerste verdieping om daar op te slaan. Hij neemt een aanloop en... loopt inderdaad tegen de muur op.

Het blijft donderdag niet bij die brokken. Achtereenvolgens wordt bijna iedereen van onze groep uitgeschakeld. Daniëlle voetbalt, ondanks herhaaldelijk waarschuwen, op haar blote voeten, trapt op een steen en haar hele voet ligt open. Joep krijgt vanzelf hoofdpijn, wat waarschijnlijk een restant is van de klap van gisteren. Rick valt op zijn elleboog waar daarna een gat in zit, Wouter schaaft zijn hele been open in een val en Silvie wordt door een overdreven service van Dragos bij het volleyballen van de baan afgekegeld. De dokter van het kampterrein heeft het vandaag maar druk met ons.

We voetballen, volleyen, kaarten en proberen hagedissen te vangen. Rick vangt er een bij de staart. De hagedis laat de staart los en het ding ligt nog geruime tijd in Ricks hand te kronkelen. Natuurlijk spelen we ook het bekende kamp-beukspel zare zare vrai hostazj (of zoiets) en allerlei andere spelletjes.

We zien dat de kinderen hier niet gewend zijn aan sanitaire voorzieningen. Costi staat keurig in de toiletpot te plassen, maar doet dat wel vanaf anderhalve meter afstand. Als hij gaat douchen, heeft hij alle shampoo al gebruikt voor het water loopt en zijn kleren uit zijn. Later op de avond zit Elvis op het toilet, maar Costi wil naar binnen om zijn tanden te poetsen. Ik zeg tegen Costi in mijn beste Roemeens waarom hij niet naar de badkamer kan: Noe, Elvis pipi! De deur zwaait open en Elvis staat met zijn broek op zijn enkels in de deuropening: Noe! Kaka!

Met veel moeite krijgen we de kinderen in bed. We maken een kampvuurtje waar we met de Nederlanders en Dragos nog een tijdje bij gaan zitten. Rick en Dragos raken met elkaar in gesprek over het geloof. Het blijkt precies hetzelfde gesprek te zijn als ik vorig jaar met Dragos heb gehad. Hij kan niet eens geloven dat er mensen bestaan die niet in god geloven. Ik ben blij dat mij deze discussie dit jaar bespaard blijft. Tussen Joep en mij ontstaat ook een interessante dialoog. Met een slecht Limburgs accent spelen we dat ik god ben en hij Jezus. We improviseren een mooie sketch bij elkaar en krijgen zo de lachers op onze hand. Als we willen gaan slapen, komen we tot de conclusie dat het vuur te groot is om met z´n allen uit te plassen, dus putten we maar uit de rivier die langs het kampterrein loopt om het kampvuur te doven.