Volgens een goede traditie hebben Roxy en ik ons aan het einde van 2010 tien doelen gesteld waarvan er minimaal vijf in 2011 verwezenlijkt dienen te worden. Naast dingen als 50 boeken lezen en 15 km aaneengesloten hardlopen, staat daar ook het doel op om minimaal 50 culturele activiteiten te ondernemen in 2011. Vandaag zien wij onze kans schoon om al enkele musea te bezoeken om dat doel te bereiken. We besluiten te gaan wandelen in Belém, de buurt van Lissabon waar het zeevaartverleden van de stad goed terug te zien is.

We onderschatten de wandeling van het centrum naar Belém en slenteren lange tijd door oninteressante achterbuurten om tegen twee uur 's middags pas aan te komen. We nuttigen een drankje in de oude loodsen die zijn omgebouwd tot restaurantjes en lopen over de boulevard naar de uiterste zuidwestpunt van de stad. Onderweg passeren we verschillende mooie monumenten en musea, maar natuurlijk blijken deze allemaal gesloten op Nieuwjaarsdag. Vandaag kunnen we dus niet aan onze doelen werken. Gelukkig heb ik wel een mooie foto kunnen maken, waarop je ineens een goede indruk krijgt van het Jezusbeeld aan de overkant van de Taag en de grote tolbrug die ernaartoe voert.

Op het verste punt van onze wandeling zien we de Torre de Belém: een prachtig gebouw in manuelstijl, vol opzichtige tierelantijntjes, waarmee destijds de Portugese roem op zee werd herdacht. De toren straalt vandaag iets onheilspellends uit door de grillige bewolking in de lucht erachter. We wandelen terug door het park, bezichtigen het Hiëronymietenklooster, waarna we eindelijk aankomen bij het punt waar Roxy al vanaf het begin naar verlangt: de confeitaria Pastéis de Belém. Dit is een oude gebakszaak die als enige de originele Belémtaartjes verkoopt. Buiten staat een rij tot aan het klooster, dus ik voel er weinig voor om daar voor een gebakje plaats in te nemen. Roxy als echte zoetekauw sluit wel aan, dus ik neem mij voor wat te eten te halen bij de nabijgelegen Mac. Daar zijn de rijen nog langer, dus vlucht ik snel het parkje achter de Mac in om daar gewoon wat rond te wandelen. Als we elkaar weer ontmoeten op de afgesproken plek en ik een hapje proef van het gebakje, blijkt het niets meer te zijn een gehypet niemendalletje.

Het begint donker te worden en we moeten nog helemaal terug naar het centrum. We zien dat we op de kaart van Lissabon zo'n twee kaartlengtes buiten de kaart terecht zijn gekomen, maar bikkels als we zijn, negeren we alle mogelijkheden van openbaar vervoer. Te voet gaan we in de richting van een goede sushitent. We willen allebei al de hele week sushi en nu is ons toevallig een goed restaurant aanbevolen. Twee uur en wat versleten voetzolen later storten we ons gebroken op de krukken van deze fijne zaak. Onze bestellingen worden ter plekke vers klaargemaakt, terwijl wij genieten van een kopje Japanse soep. Deze is erg zout, wat zeer welkom is na vandaag. De sushi is inderdaad erg goed en goedkoop. Als we het kleine restaurantje verlaten, hebben we erg goed gegeten, maar verrekken we wel nog steeds van de honger: sushi vult voor geen meter. We duiken dus een broodjeszaak binnen en bestellen wat baguetjes om onze maag mee te vullen in het hostel.